Ακόμα μια Δευτέρα τέλειωσε στη δουλειά, χαρίζοντας μου τα συνήθη φορτία. Άγχος και νεύρα και κούραση και θυμός. Το καθένα προερχόμενο από διαφορετική πηγή, μα όλα μαζί συνεργαζόμενα άψογα με σκοπό να επιδεινώσουν τον πονοκέφαλο που είχα από το πρωί και να κάνουν ακόμα πιο έντονη τη δυσφορία από τη δυσκοιλιότητα που είχα από την προηγούμενη Τετάρτη.
Στο δρόμο της επιστροφής προσπάθησα να ηρεμήσω τον εαυτό μου, ανοίγοντας τα παράθυρα για να μου χτυπήσει από όλες τις πλευρές το δροσερό -ακόμα- αεράκι του δειλινού. Έβαλα τη μουσική λίγο πιο δυνατά, για να ακούγεται πάνω από τον ήχο του αέρα και σιγοτραγουδούσα χτυπώντας ρυθμικά τα δάχτυλα μου στο τιμόνι. Η κίνηση στο δρόμο ήταν στα φυσιολογικά επίπεδα για την εποχή και την ώρα, και οι πεζοί χωρίζονταν σε δύο κατηγορίες: εκείνους που βγήκαν για περπάτημα κι εκείνους που πήγαιναν στο γυμναστήριο.
The Complete Post..