--Το πιο κάτω κείμενο να διαβαστεί ως απαντητικό, όγδοo σχόλιο μετά το σχόλιο του Triolouθκιού στο "Βάρος"--
Καταρχάς, το παρόν post, όπως σωστά επεσήμανεν και η Έλι, εν "μεταξύ σοβαρού και αστείου" και "kind of a joke post".
Το παρόν post εγράφτηκεν για σκοπούς αυτοειρωνίας και αυτοσαρκασμού.
Το παρόν post εγράφτηκεν διότι ελοάρκαζα να γράψω κάτι σαν συνέχεια της Ανθρωποθυσίας (τζιαι μάλλον εννα το κάμω, αν όι αύριο, πιο μετά).
Το παρόν post εγράφτηκεν διότι ελοάρκαζα τη Δευτέρα να αναρτήσω κάτι όντως πιο ελαφρύ.
Το παρόν post ήταν ένα "προσεχώς" και μια γλώσσα έξω προς εμένα.
Το παρόν post ήταν και σχετικά ρητορικοειρωνικό.
Όπως και να'χει.
Εκλαφτήκαμεν νάκκον τζιαι επιάσαμεν κάμποσα σχόλια, από τα οποία περίπου 0 (μηδέν) ήταν άχρηστα. Σας ευχαριστώ για τα σχόλια.
Καταρχάς (ξανά, UMAD BRO?!?), μην ξεχνάτε ότι εγώ έγραψα το παρόν post. Εγώ που, κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου στο 99% των περιπτώσεων, όσον τζιαι προλαβαίνω να θκιαβάζω τι βάλλουν οι αγαπημένοι μου bloggers τζιαι πολλά σπάνια σχολιάζω (για τον ίδιο, συνήθως, λόγο).
Εγώ έγραψα το παρόν post. Εγώ που, κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου, βάλλω πλέον το πολλύν 4-6 αναρτήσεις το μήνα στο blog μου - κάτι που με στενοχωρεί αφάνταστα.
Εγώ, λοιπόν, που είμαι τούτος που ξέρετε τζιαι που έγραψα το παρόν post, θωρώντας με πόσο συχνά σχολιάζω ο ίδιος σε bloggers που αγαπώ (επαναλαμβάνω το ρήμα, διότι ισχύει) τζιαι θωρώντας πόσο αραιά ασχολούμαι δημιουργικά με το δικό μου blog, του οποίου η επισκεψιμότητα έππεσεν πάρα πολλά (απόλυτα φυσιολογικόν αποτέλεσμα, καμιά διαφωνία ή παράπονο) (άσχετα με το τι λαλεί ο νεοσύλλεχτος Πανικκάς, που εν ήταν πιο παλιά δαμέσα - Panic, respect!), πώς μπορώ να ζητώ σχόλια ως να ήταν υποχρέωση του αναγνώστη να σχολιάσει;
Όσοι το ενομίσετε τούτο, κάμνετε λάθος.
Το meme που έβαλα που κάτω, αλλά τζιαι η απάντηση στον Πανίκκον (η οποία εγράφτηκεν εν μέσω χτυπημάτων νύστας), ήταν παραπάνω ως παράπονο, αλλά πάλαι όι με την ακριβή σημασία της λέξης. Ελπίζω να καταλαβαίνετε πώς το εννοώ.
Από κει και πέρα.
The Complete Post..