Δράττομαι της ευκαιρίας να σας ενημερώσω έτσι στο γρήγορο ότι η δημιουργία και έκδοση του βιβλίου μου έχουν δρομολογηθεί για το κοντινό σχετικά μέλλον.
![]()
Ο λόγος που σας γράφω σήμερα, τώρα, όμως, είναι άλλος.
Σήμερα πήρα τους δρόμους από Λευκωσία με αρχικό προορισμό τη Λεμεσό και τελικά κατέληξα στη Λάρνακα, έχοντας μαζί μου αντίγραφο των κειμένων, για να πάρω τις τελικές αποφάσεις για το τι και πώς θα μπει στο βιβλίο.
Ηρθα στις Φοινικούδες και περιπλανήθηκα χωρίς να ξέρω πού πήγαινα, μέχρι να βρω κάποιον τόπο που να με εμπνεύσει να κάτσω και να ασχοληθώ με την πνευματική διαδικασία που απαιτείται για το βιβλίο μου
Εκατσα σε ένα καφέ, παρήγγειλα ένα κέικ και όλα πήγαιναν τέλεια για τα πρώτα πέντε λεπτά. Στα πέντε λεπτά πήρα το κινητό και σας γράφω αυτά.
Γιατί; ρωτά κάποιος.
Τι μπορεί να συνέβη πέντε λεπτά αργότερα; προσπαθεί να καταλάβει κάποιος άλλος.
Εκεί, αγαπητοί και αγαπητές, που άνοιξα τα χαρτιά μου και γεμάτος έμπνευση, δημιουργικότητα και όρεξη για πνευματικό μόχθο, άνοιξε η πόρτα.
Και, φυσικά, το άνοιγμα μιας πόρτας δεν είναι ικανό να οδηγήσει σε ανάρτηση μέσω κινητού τόσο αστραπιαία, αν δεν ακολουθήθηκε από κάτι άλλο
Με το άνοιγμα της πόρτας, λοιπόν, μέσα στο καφέ μπήκαν ο εθνικός μας τραγουδιστής και ο εθνικός μας τραγουδοποιός.
Αντιλαμβάνεστε ότι ο κεραυνός που με χτύπησε μόλις αντίκρισα δύο τέτοια τέρατα της Τέχνης, με κατέστησε κυριολεκτικά ανίκανο να ασχοληθώ με αυτό που ανάξια και προσβλητικά προς την Τέχνη θέλω να αποκαλώ "βιβλίο". Ενιωσα μόνο την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας αυτή τη στιγμή εθνικής υπερηφάνειας και προσωπικής αναξιότητας που ένιωσα.
Σας αφήνω με ένα ντοκουμέντο για να πειστεί και ο πιο δύσπιστος από εσάς.
