Εβδομήντα διά Οχτώ

Εν είμαι καλός στα μαθηματικά. Εξαναείπα σας το πριν δύο χρόνια περίπου. Εν θα μπω καν στη διαδικασία να κάμω την αφαίρδιαίρεση, αλλά εννα σας πω την ιστορία.

Ξυπνώ το πρωίν τζιαι ακούω το ίδιο πράμα που ακούω τον τελευταίο μήνα περίπου. Αποφασίζω, μιας τζιαι είμαι με άδεια, να κάμω την κίνηση. Πιάνω τηλέφωνο σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο. Κλείω ραντεβού με τον ωτολιρολαγγρυΩΡΙΛΑ για τες δώδεκα. Ο συγκεκριμένος γιατρός εν πελάτης του καταστήματος που δουλεύκω τζιαι είπαν μου οι συνάδελφοι ότι εν καλό τυπάκι. Προσωπικά το όνομα του εν μου ελάλεν τίποτε.

Πάω δώδεκα παρά κάρτον. Λαλώ το όνομα μου της κορούς τζιαι λαλεί μου να κάτσω. Λλία δευτερόλεπτα μετά, εμφανίζεται που την κατεύθυνση του κυλικείου ένας παshιουρτής τύπος. 'Αα, γνωστή φυσιογνωμία', λαλώ, 'πόθθεν τον αθθυμούμαι;' για να έρτει η απάντηση που την κορού: 'γιατρέ, περιμένει ο ασθενής σας'. Εθίχτηκα νάκκον, εν ένιωθα ασθενής. Είχα έναν απλό μηχανικό προβληματούιν, μια μικρή δυσλειτουργία, έναν αμελητέο ελαττωματάκι. Ασθενής εννα ήμουν αν δεν ανέπνεα τζιαι εφκαίναν πλοκάμια που τη μούττη μου. Έννεν; 'Έλα μέσα', λαλεί μου ο δόχτωρ τζιαι επήα.

-Κάτσε.

Έκατσα. Έμεινε να με θωρεί για λλία δευτερόλεπτα. Στην αρκήν ενόμισα ότι αθθυμήθηκεν τη φάτσα μου. Μετά εκατάλαβα ότι είshεν το ύφος που έχουν κάποιοι πελάτες μου, που έρκουνται τζιαι κρατούν το κινητόν τους μπροστά μου τζιαι θωρούν με μες τα μμάθκια χωρίς να λαλούν τίποτε, περιμένοντας να μαντέψω τι έπαθεν ή τι ακριβώς θέλουν.

-Μίλα άνθρωπε μου, επικοινώνα, κάμε μια μικρήν προσπάθεια, είπα που μέσα μου του γιατρού, όπως λαλώ που μέσα μου τζιαι των πελατών.

Εν νομίζω να άκουσεν τες σκέψεις μου, αλλά εμίλησεν:

-Τι έχουμεν;

-Βουίζει το ένα μου φτι, γιατρέ.

-Ποιό φτιν;

-Το δεξίν.

-Μάλιστα. Κάτσε τζιαμαί.

Σηκώνουμαι τζιαι κάθουμαι τζιαμαί, έρκεται τζιαι τζείνος τζιαι κάθεται μπροστά μου τζιαι πιάνει ένα μασκαραλλίκκιν τζιαι τζυλά την καρέκλα του τζιαι κοντεύκει μου. Πιάννει την κκελλέ μου τζιαι κουμπά την πίσω στο ποκούμπιν της καρέκλας τζιαι μπήει το μασκαραλλίκκιν μες το αριστερό μου φτιν.

-Ποιό φτιν εν που βουίζει;

-Το δεξίν.

-Μάλιστα.

Φακκά το μασκαραλλίκκιν λλίους γυρούς τζιαι κοντεύκει τζιαι θωρεί το αριστερό μου φτιν. Φκάλλει το, φακκά μου γυρόν τζυλώντας την καρέκλα του τζιαι έρκεται που τη δεξιάν πάνταν.

-Εν τούτον που βουίζει;

Εν απάντησα. Έμπηξεν το μασκαραλλίκκιν μέσα τζιαι είδεν τζιαι το δεξί φτιν, ΤΖΕΙΝΟ ΠΟΥ ΕΒΟΥΙΖΕΝ.

-Οκκέι, λαλεί μου τζιαι σηκώνεται.

Επιστρέψαμε στο γραφείο.

-Εξεκίνησε σιγά σιγά τούτο;

-Όι, εξύπνησα μια μέρα τζιαι άκουσα το.

-Χμμ..

-Τζιαι για να σας ευκολύνω, ακούω πολλά δυνατή μουσική.

-Μάλιστα. Έμπα τζειμέσα.

Έμπηκα μέσα σε ένα κουτούι μεγέθους ενός επί ενός μέτρου (oh, the maths!) τζιαι έκατσα πάνω στην καρεκλούα. Μπροστά μου είshεν ένα ζευκάρι overhead headphones τζιαι ένα buzzer. 'Σκέφτου τωρά να μου βάλει Tool τζιαι να θέλει να του πατώ το buzzer κάθε φοράν που θα ξέρω το τραούδιν! Έκατσεν πάνω', εσκέφτηκα που μέσα μου, αλλά ήρτεν τζιαι εχάλασε μου τα.

-Θα σου βάλω να ακούεις κάποιους ήχους τζιαι μόλις τους ακούεις θα πατάς το κουμπούιν. Οκκέι;

-Tool πότε εννα μου βάλεις;Οκκέι.

Φορεί μου τα ακουστικά, διότι προφανώς εν εξαναχρησιμοποίησα έτσι εργαλεία τζιαι κοττά μου τζιαι το buzzer στο shέριν. Φκαίνει τζιαι κλείει την πορτούαν. Κάθεται μπροστά μου, έξω που το κουβούκλιο τζιαι θωρώ τον που το γυαλί.

-Είσαι έτοιμος; ρωτά με. Εμιλούσεν που ένα μικρόφωνο τζιαι άκουα τον που τα ακουστικά. Γουάουκς, the technology!

-Ναι, είπα του, παραλείποντας να σημειώσω ότι μέσα που τα ακουστικά άκουα τζιαι θορύβους που τον πουπάνω όροφο, τακκούνια τζιαι πράματα που εμετακινούνταν.

Άκουσα κάμποσα πιιιιιιι, μππζζζζζ, ββββζζζζζ, ββμμμμμ τζιαι ετσίλλουν το κουμπούιν. Με τες πρόχειρες μου μετρήσεις, ηύρα ότι τζείνα που άκουσα με το αριστερό φτιν ήταν παραπάνω που τζείνα που άκουσα με το δεξίν. Ένεψεν μου να φκω π' όξω. Εξανακάτσαμεν στο γραφείο.

-Εν το δεξίν που βουίζει, έννεν;

-Εν φαντάζεσαι τι εννα τραβήσεις την επόμενη φορά που θα έρτεις για να σε βοηθήσω με το κινητό σουΝαι, γιατρέ.

-Μάλιστα, θωρείς δαμαί; Τούτα εν τα φυσιολογικά επίπεδα ακοής. Το δεξί σου έshει πρόβλημα με τούντες θκυο συχνότητες. Φαίνεται ότι έshεις ακουστικό τραύμα. Πότε εμφανίστηκεν το βουητό;
-Πριν κανένα μήνα.
-Τζιαι γιατί εν ήρτες αμέσως; είπε μου με αυστηρό βλέμμα.
-Εν είχα λεφτά τζιαι εδούλευκα συνέχεια. Ούτε τωρά έχω λεφτά, αλλά είπα να το κάμω για να έχω καθαρή τη συνείδηση μουΕθκιάβασα στο ίττερνε ότι κάποτε εν σύμπτωμα κρυολογήματος τζιαι είπα να περιμένω να δω άμπα τζιαι φύει που μόνο του.
-Έπρεπε να θκιάβαζες τζιόλας ότι κάποτε εν σύμπτωμα κάτι πολλά χειρότερου, είπεν τζιαι ένιωσα ηττημένος.
-Άρα τι έχουμεν δαμαί;
-Αν έρκεσουν έγκαιρα εννα σου εδιούσα θεραπείαν η οποία μπορεί να βοηθούσε. Τωρά που ήρτες, εν γίνεται τίποτε. Το βουητό μπορεί να φύει σε κάποια φάση, αλλά το τραύμα εννα μείνει.
-Δηλαδή το τραύμα μπορεί να υπήρχεν πριν εμφανιστεί το βουητό;
-Ναι.
-Άρα αν έρκουμουν την πρώτη μέρα που εμφανίστηκε το βουητό, μπορεί να ήταν ήδη αργά για το τραύμα;
-Ναι.
-Μάλιστα. Κάτι άλλο που πρέπει να ξέρω;
-Μεν ακούεις πολλά δυνατή μουσική. Τζιαι αν έρκεσουν έγκαιρα εννα σου εδιούσα θεραπείαν η οποία μπορεί να βοηθούσε. Τωρά που ήρτες, εν γίνεται τίποτε. Το βουητό μπορεί να φύει σε κάποια φάση, αλλά το τραύμα εννα μείνει.
-Εξαναείπες το πέντε γραμμές πιο πάνω, ρε γιατρέ, γαμώτοshίστομουΕντάξει, ευχαριστώ. Πόσα οφείλω;
-Εννα σου πει η κοπέλλα έξω.

Ένιωσα τέλεια άσχετος τζιαι έφκηκα έξω. Λαλείς να τον επρόσβαλα που του εσυνάφερα τα ριάλια; Λαλείς να του εγάμησα το ηθικό; Λαλείς να επαραβίασα κανέναν κανόναν του νοσοκομείου; Ουφ, ελπίζω πως όι..

Έφκηκα έξω τζιαι η κορού εχτύπησεν τηλέφωνο του γιατρού.

-Χμφφ, ναι, χιχι, τι να γράψω, οκκέι, χιχι, ναι, μμμ, οκκέι γιατρέ. Εβδομήντα ευρώ, παρακαλώ.

Επάγωσα. Ο νους μου εσταμάτησε να δουλεύκει τζιαι άρκεψε να πρήζεται. Ετσάκρισεν τα τοιχώματα του κρανίου μου τζιαι έφκηκεν έξω τζιαι εσυνέχισεν να πρήζεται. Εβούρησα στο παναθύριν τζιαι -μόλις που εχωρούσα με τον εγκέφαλο σε μέγεθος αγελάδας- με έναν άππηον εβρέθηκα έξω. Αντί να ππέσω, όμως, ο πρησμένος μου εγκέφαλος εβοήθησε με να αιωρηθώ τζιαι άρκεψα να πάω πάνω πάνω. Σιγά σιγά έφτασα στο ύψος της οροφής του νοσοκομείου τζιαι φαντάζεστε την έκπληξη μου όταν είδα το γιατρό με τη γραμματέα του να στέκουν στην άκρη της ταράτσας· το γιατρό να σύρνει έναν άλυσο με γάντζο στο τέλος, να με αρπάσσει που τη ζώνη τζιαι να με τραβά προς το μέρος τους τζιαι την κορού να σύρνει με ένα crossbow βελούθκια τζιαι να τρυπά τον εγκέφαλο μου.

-Εβδομήντα ευρώ, παρακαλώ. Χρειάζεστε απόδειξη;
-Ε, να μεν έχω τζιαι έναν ενθύμιο;Ναι, σας παρακαλώ. Ευχαριστώ.

Οχτώ λεπτά εξέτασης. Το παραμικρό ίχνος πραγματικού ενδιαφέροντος. Εβδομήντα ευρά στην πούγκαν. Sounds like a hell of a deal!

Μα έτσι χρεώνουν ούλλοι οι γιατροί ρε! Ξέρεις πόσα χρόνια εσπούδασεν για να φτάσει δαμαί που ένι; Ξέρεις πτυχία που έshει; Πάλαι καλά να λαλείς που σου έδωκεν απόδειξην. Τι έθελες, να κλάψει τζιαι να σε αγκαλιάσει τζιαι να σου πει ότι λυπάται για το πρόβλημα σου; Αφού θωρεί κάθε μέρα πολλά shειρόττερα πράματα. Αν τσιγκουνεύκεσαι για την υγεία σου, καλλύττερα να μείνεις να ψοφήσεις. Τι είναι ρε εβδομήντα ευρά μπροστά στην υγεία; Τζιαι τι φταίει ο γιατρός αν δεν υπάρχει σωτηρία για την περίπτωση σου; Τζιαι τι φταίει ο άνθρωπος αν το παίζεις metalλάς τζιαι τταππώνεις τες μουσικές  για να μεν ακούεται η φωνή σου που τραουδάς along τζιαι κάμνεις headbanging; Τζιαι κάτσε πάνω που εγόρασες τζιαινούρκον mp3 player με πιο καλήν απόδοσην ήχου τζιαι τωρά εν θα μπόρεις να το βάλλεις στο full volume!

Γλύψετε τες μεσοδαχτυλιές μου, ρε. ΟΧΤΩ ΛΕΠΤΑ "ΔΟΥΛΕΙΑΣ". ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΕΥΡΑ. That's all I can think, so you can go suck a bag o' dicks!

So, ναι. Εδώκαμεν εβδομήντα ευρά τζιαι εμείναμεν κουφοί. Υγείαν, έννεν;