φωτογραφία από το OnePlus One μου |
Πήγα στο φεστιβάλ Φέγγαρος το Σάββατο, 5 Αυγούστου, αποκλειστικά για τους Delirium Elephants. Εκτός από την υπέροχη παρουσία τους, όμως, πήρα κι άλλα.
Είδα και τη Μαρίνα Σάττι με τις Φωνές, που με εξέπληξαν ευχάριστα με τη ζωντάνια και την αρτιότητα της μουσικής τους πρότασης.
Είδα μετά τους Jan Van, οι οποίοι, παρόλο που προφανώς είναι πολύ καλοί μουσικοί, προσωπικά με κούρασαν λίγο.
Μετά είδα τον Fantastic Negrito, ο οποίος ήταν, για μένα, αποκάλυψη, καθώς δεν τον είχα υπόψη προηγουμένως. Μερικές ώρες αργότερα, ο δίσκος του συνοδεύει μουσικά τη σύνταξη αυτού του κειμένου. Είναι εξαιρετικός!
Επίσης, για τους αμέτρητους "χίπηδες" που κατέκλυζαν το χώρο, και που πολύ εύστοχα σχολίασε η αγαπημένη Raindrops:
Πόσους τάχα χίππηδες μπορεί να αντέξει ενα φεστιβάλ;— Raindrops (@lexeiskailogia) August 5, 2017
έχω να πω ότι όταν το να είσαι χίπης είναι τόσο της μόδας, πραγματικά χίπης είσαι όταν δεν είσαι.
Όμως ο λόγος που γράφω, είναι διαφορετικός. Και διπλός:
The Complete Post..