Μα πώς να σ'αγκαλιάσω,
που, αν το κάνω,
θέλω να είναι το τελευταίο που κάνω στη ζωή μου;
Πώς να σ'αγκαλιάσω,
χωρίς τα δάκρυά μου να πνίξουν όλο τον κόσμο γύρω μας;
Πώς να σ'αγκαλιάσω,
χωρίς να ξημερωθώ,
ψιθυρίζοντάς σου τα "σ'αγαπώ"που τόσον καιρό κρατώ μέσα μου;
Πώς να σ'αγκαλιάσω,
χωρίς να σου σιγοτραγουδήσω
όλα εκείνα τα τραγούδια που καθημερινά σε θυμίζουν;
Πώς να σ'αγκαλιάσω,
καταπιέζοντας το ουρλιαχτό
που λέει πως είσαι ο μόνος άνθρωπος στον κόσμο;
Πώς να σ'αγκαλιάσω,
ώστε να μεταγγίσω στο αίμα σου
τις συγγνώμες που σου λέω ερήμην σου;
Πώς να σ'αγκαλιάσω-
με πόσο απύθμενη ένταση-
ώστε να γίνουμε ένα -ξανά- για πάντα;
Κι αν σαν τρελός χρειάζομαι,
και θέλω μιαν αγκαλιά σου,
να νιώσω άνθρωπος σωστός
και λογικός -φαντάσου-
κι ας σ'έχω απέναντι ακριβώς
και στέκομαι μπροστά σου
κι ας παν στο τέλος κάπου εδώ
όλες οι αντοχές μου,
ν'ανοίξω τα χέρια μου απλώς,
να σ'αγκαλι΄ασω πες μου πώς·
πώς να σ'αγκαλιάσω πες μου.