Γιατρέ μου,
έφαες τόσα χρόνια για σπουδές, έρευνες, θκιαβάσματα, πτυχία, μεταπτυχιακά τζιαι δοχτοράτα. Έμαθες του κόσμου τα πράματα, είδες θεάματα νεκατσιαστικά που σε εκάμαν να θέλεις να κάμεις εμετόν παντού τζιαι είδες πράματα τόσον εντυπωσιακά που σε εκάμαν να δοξάζεις τζείνον που τα εδημιούργησεν έτσι όπως τα εδημιούργησεν. Φορείς τόσες δεκαετίες την άσπρη σου τη ροπούα τζιαι επεράσαν που μπροστά σου πολλές εκατοντάδες πλασμάτων που εζητούσαν τη βοήθεια σου. Δουλεύκεις όποτε θέλεις, στην ησυχία σου τζιαι χρεώνεις όσα -κυριολεκτικά όσα- σου καυλώσει ανά πάσα στιγμή τζιαι ο άλλος εν μπόρει να πει με τσούλλου με μούλλου.
Εγώ που την άλλην;
Εγώ εσπούδασα για να έχω ένα χαρτίν άχρηστο τζιαι να δουλεύκω κάμνοντας το δούλο του καθενού τζιαι να πιάνω όσα λλιόττερα γίνεται τζιαι να μεν έχω ώρες για τον εαυτό μου τζιαι να θέλω πάντα να αλλάξω δουλειά αλλά ποττέ να μεν υπάρχει κάτι άλλο. Τζιαι, εν προφανές, φαντάζομαι, ότι εν ηύρα την ευκαιρία να μελετήσω ενδελεχώς τζιαι να γνωρίσω σε βάθος τες λειτουργίες των διαφόρων οργάνων του σώματος μου, να μάθω περί των ανωμαλιών που μπορεί να παρουσιαστούν ή των δυσλειτουργιών που μπορεί να υπάρξουν, να ξέρω πώς τζιαι με ποια θεραπεία επανέρχονται τα πράματα σε φυσιολογικά επίπεδα, ούτε να ελέγχω γενικά για να θωρώ αν πάω καλά ή όι.
Γι' αυτό, γιατρέ μου, χρειάζομαι σε. Τζιαι ευτυχώς που σε χρειάζομαι, διότι εν θα είshες δουλειάν μετά τζιαι ύστερα πώς εννα έβαλλες πεζίναν στην Ππππόρshε τζιαι ποιός εννα επιέρωννεν τη Φιλιππινεζούν που καθαρίζει το μέγαρο σας τζιαι με ήντα ριάλια ενν' αγόραζες το iPhone7 για να τηλεφωνάς μόνον;
Τζιαι χρειάζομαι σε εσέναν. Εν χρειάζομαι τη μάνα μου. Ούτε τη γιαγιά μου. Ούτε το μάστρο μου. Ούτε τον παρέα μου που έshει pet shop. Ούτε την αρφή μου που πάει δευτέρα λυκείου. Ούτε τον κάττο μου το Βλάκα.
Διότι.. Ντάξει, φαντάζομαι ξέρεις τη βασική διαφορά ανάμεσα σε σένα τζιαι τούτους ούλλους. Δίκλα πάνω στον τοίχο πίσω σου.. Μπράβο. Τζείνον το χαρτούιν.
Αλλά.
Φαντάστου την έκπληξη μου όταν ήρτα στο γραφείο σου τζιαι είπα σου το πρόβλημα που με βασανίζει τόσους μήνες τζιαι εν με αφήνει να ησυχάσω τζιαι ενοχλεί με τζιαι δυσκολεύκει την καθημερινότητα μου τζιαι μετά άκουσα την απάντηση σου. Να σου εξηγήσω γιατί εξεπλάγην; Δε:
Εγώ: Άμμα, έχω τούντο πρόβλημα.
Η μάνα μου: Εν άγχος, γιε μου.
Εγώ: Άγια, έχω τούντο πρόβλημα.
Η γιαγιά μου: Εν άγχος, γιε μου.
Εγώ: Κύριε μάστρε, έχω τούντο πρόβλημα.
Ο μάστρος μου: Εν άγχος ρε Ανδρέα.
Εγώ: Ρε Chris, έχω τούντο πρόβλημα.
Ο παρέας μου που έshει pet shop: Εν άγχος ρε.
Εγώ: Κόρη, έχω τούντο πρόβλημα.
Η αρφή μου που πάει δευτέρα λυκείου: Εν άγχος ρε!
Εγώ: Βλακούιν, έχω τούντο πρόβλημα.
Ο κάττος μου ο Βλάκας: Μιάου άου μιάουουου [=εν άγχος τζιαι πεινώ]!
Εγώ: Γιατρέ, έχω τούντο πρόβλημα.
Εσύ (γιατρός [με πτυχία κορνιζαρισμένα πάνω στον τοίχο]): Μάλλον εν άγχος.
Ε, πε μου. Έννεν με το δίκαιο μου που εξεπλάγην; Ας πούμεν, είχα τη σωστή διάγνωση που τόσα πλάσματα τζιαι εγυρεύτηκα τζιαι αλλού ο μαννός! Τζιαι όι μόνον τούτο, ούλλοι όσοι με διαγνώσαν πριν που σέναν, εν εζητήσαν ούτε ριάλια, ούτε έχουν πτυχία τζιαι ρόπες τζιαι στηθοσκόπια κρεμμασμένα στους λαιμούς τους. Πρέπει να τους προτείνω να κυνηγήσουν μιαν καριέρα στην Ιατρική, έννεν; Ειδικά του Βλάκα εννα του αρέσει πολλά.
Το λοιπόν.
Το άγχος άκουσα το πολλές φορές σαν διάγνωση. Από θέματα εντέρων, εγκεφάλου, αίματος, ύπνου, φκιων, μμαθκιών, τριχόπτωσης, κιλών, μέχρι ευκοιλιοτήτων τζιαι δυσκοιλιοτήτων. Ευτυχώς εν ήταν ούλλα τούτα πάνω μου. Αλλά, ρε κουμπάρε, γιατί να σύρνουμεν το άγχος έτσι εύκολα; Για να έχουμεν την κκελλέ μας ήσυχη;
"Α, ντάξει. Ούλλοι αγχώνουνται έτσι όπως εν οι καταστάσεις τα τελευταία χρόνια, άρα άμαν έshει κάποιος κάτι, του οποίου εν μπόρω να εύρω τα ακριβή αίτια, να του το φέρνω σαν διάγνωση για να τελειώνουμεν θκυο ππαλλιές."
Τζιαι γιατί να αγχώνουμαι, κύριε γιατρέ; Επειδή είμαι 27 χρονών, με μια δουλειάν άθλια (ξέρω, έshει τζιαι χωρίς δουλειά, mind you), στην οποία περνώ παραπάνω ώρες κάθε μέρα παρά σπίτι μου ή με φίλους, η οποία μου χαρίζει ένα μισθό που όσον τζιαι διαρκεί ένα μήνα; Επειδή πρέπει να χάσω κιλά; Επειδή πρέπει να εύρω αυτοκίνητον του χαϊρκού; Επειδή τα λεφτά έννεν αρκετά για να κάμω κάτι για μέναν; Επειδή ζιω με τη μάνα μου ακόμα; Επειδή έχω ένα χρέος του τζύρη μου πάνω στην κκελλέ μου; Επειδή οι σκαταστάσεις εμποδίζουν με να ζήσω όπως θέλω, να πραγματοποιήσω τα όνειρα μου τζιαι να μεν νιώθω ότι είμαι θύμα του συστήματος;
Αν σου πω ότι εν αγχώνουμαι; Αν δεν αγχώνουμαι τζιαι εξακολουθώ να έχω τούντα συμπτώματα; Ποιά εννα είναι η διάγνωση σου μετά;
Προτιμώ να μου πεις ότι εν έshεις ιδέαν πόθθεν προέρχουνται τούτα που έχω τζιαι να μου προτείνεις έναν άλλο συνάδελφο σου που ίσως κατέχει κάτι λλίον παραπάνω, παρά να μου πεις ότι εν το άγχος που φταίει. Διότι, εκτός των άλλων, εν σα να τζιαι λαλείς μου ότι εν θα μου περάσει ποττέ τούτο που έχω, πολλά απλά επειδή το άγχος εν πρόκειται να εγκαταλείψει σε καμιάν περίπτωση το σύγχρονο άνθρωπο.
Άρα, αν εν εύκολο σου, κάτσε μελέτα ακόμα λλίον τα βιβλία σου, να είσαι up to date, τζιαι παρέτα να φορτώνεις του άγχους ό,τι εν μπόρεις να εξηγήσεις.
Thanks.