Βουτιά. Από την επιφάνεια ως τα βάθη του θαλάσσιου ωκεανού. Από την επιφάνεια μέχρι τα βάθη της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης.
Οι The Oceanεπιστρέφουν σε επίπεδα "Precambrian" όσον αφορά το concept και τη δική τους απόδοση, αλλά -κατ' εμέ- όσον αφορά και την ποιότητα, την ομορφιά, τη μοναδικότητα και το βάθος (pun intended) του αποτελέσματος.
"Pelagial". Ένας δίσκος που θα σε ταξιδέψει, θα σε πνίξει και θα σε απελευθερώσει. Θα σου δημιουργήσει συναισθήματα και σκέψεις και θα σου φέρει μνήμες. Ένας δίσκος που ακούγεται μονοκόμματος, αφού η αρχική σύλληψη τον ήθελε να είναι ένα instrumental κομμάτι 53 λεπτών. Τα φωνητικά προστέθηκαν αργότερα, όμως επειδή ο Robin Staps είναι σωστός καλλιτέχνης, ο δίσκος κυκλοφορεί περιέχοντας δύο δισκάκια, το ένα με την instrumental έκδοση και το άλλο με την εκδοχή που περιλαμβάνει τα φωνητικά.
Το "Pelagial" είναι ένας πανέμορφος δίσκος που, ενώ φωνάζει επιρροές από Tool, Mastodon, Neurosis, Disturbed, Meshuggah και άλλες που ίσως να μην αναγνώρισα, είναι ξεκάθαρα The Ocean ως το κόκαλο.
Κυκλοφόρησε τον Απρίλη του 2013 κι εγώ το έμαθα μόλις πριν από μια βδομάδα. Στενοχωρέθηκα διότι οι The Ocean είναι πολύ αγαπημένοι μου, αλλά και επειδή περίμενα πως και πως κάτι καινούργιο τους, μετά τα ψιλομέτρια "Anthropocentric" και "Heliocentric".
Όσοι αγαπούν το progressive, πρέπει να τον ακούσουν οπωσδήποτε. Όσοι δεν έχουν ακούσει The Ocean, επίσης. Όσοι νιώθουν πως το γούστο μου στη μουσική δεν είναι χάλια και με εμπιστεύονται, πατήστε το play πιο κάτω.