↧
yadhtribyppah
↧
A Twisted Quote [5]
Δε θέλω έναν άνθρωπο σαν εσένα.
Θέλω έναν άνθρωπο· εσένα.
↧
↧
Χνάρια
Στην επιστροφή
είδα τ'αχνάρια των ποδιών μου
στο μαλακό χώμα
ανάμεσα στις πέτρες.
Στάθηκ'από πάνω τους
κι έμεινα να τα κοιτάζω,
καθώς ιδρώτας κι αίμα
έσταζαν απ'το σώμα και το κεφάλι μου,
μετατρέποντας το ξερό χώμα σε πηλό.
Αφού ηρέμησε η αναπνοή μου
και ξαπόστασε το στήθος μου,
γονάτισα δίπλα στα περιγράμματα
και τα χάιδεψα με τα δάχτυλα.
Έν'απαλό ρεύμα αέρα πέρασε
κάνοντας εκείνο το δευτερόλεπτο
λίγο πιο υποφερτό.
Κοιτάζοντάς τα,
ακίνητα όπως ήταν,
διερωτήθηκα.
Εκφράζουν ακόμα
την κίνηση
και την κούραση
και την ένταση
του σώματός μου,
τη στιγμή που τα δημιουργούσε;
Πότε ήμουν εδώ;
Πόσος χρόνος πέρασε από τότε;
Πόσος κόσμος προσπέρασε τ'αχνάρια μου,
αγνοώντας τα;
Πόση ζωή σπαταλήθηκε
μέχρι που τα βρήκα;
Πριν από λίγο,
δεν ήμουν εδώ ακριβώς;
Γονατισμένος ακόμα,
έστρεψα το βλέμμα μου ψηλά.
Πάνω απ'το δάσος,
ο ήλιος κι η σελήνη
συγκατοικούσαν στον σκουρογάλανο ουρανό.
Κι η πεύκη,
με μια απειροελάχιστη κίνηση,
έριξε τη σκιά της
μισό χιλιοστό πιο πέρα,
ίσα για να χωρέσει μια ηλιακτίδα
να περάσει τη φυλλωσιά της
και να καρφωθεί στην ίριδά μου,
τυφλώνοντάς την.
↧
Από πρωίας...
Σήμερα ξύπνησα νιώθοντας το χάδι της στην πλάτη μου.
Ήξερα πως δεν ήταν αληθινό,
παρά μόνο μια ψευδαίσθηση,
κι έμεινα ακίνητος,
χωρίς ν'αναπνέω,
για να μην τη χάσω.
Έκλεισα τα μάτια μου και προσευχήθηκα.
Γι'ακόμα ένα χάδι.
Για τη φωνή της.
Το γέλιο της.
Τα μαλλιά της στο πρόσωπό μου.
Το κεφάλι της στην αγκαλιά μου.
Τα μάτια της απέναντι απ'τα δικά μου.
Τη μυρωδιά της παντού πάνω μου.
Ικέτευσα
για τα χείλη της
πάνω στα χείλη μου.
Τίποτε.
Τίποτε·
πέρα από μια ιδέα χαδιού.
↧
Delirium Elephants - Poem No1
↧
↧
Τραγικότητα
Κάποτε σκέφτομαι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, τη στιγμή πριν πεθάνουν, έχουν την τελευταία τους σκέψη, που κανένας ποτέ δε μαθαίνει, και που, στις πλείστες περιπτώσεις, πιθανότατα είναι μία εκ των δύο πιο κάτω:
"Τώρα θα πεθάνω."
ή
"Αποκλείεται να πεθάνω τώρα."
και που, όσο το σκέφτομαι, μού φαίνεται και τραγικότερο.
↧
Επιτυχία/Αποτυχία
Ξεκίνησα τελευταίως να τρέχω συστηματικά πάλι -στους χαμηλούς ρυθμούς που μπορεί το σώμα μου να ακολουθήσει βέβαια-, αλλά σκοπεύω να το συνεχίσω και να το κάνω πιο τακτικά, ούτως ώστε να βελτιωθώ όσο μπορώ, να ξεκινήσω τους μαραθωνίους και να νικήσω επιτέλους τον Πατίνιο!!
Σοβαρά τώρα, Κώστα μου, επίτρεψέ μου να μοιραστώ μαζί σας μια σκέψη που με βοήθησε στο αποψινό μου τρέξιμο και, παρόλο που χρησιμοποιεί για παράδειγμα έναν δρομέα, νομίζω ότι μπορεί να εφαρμοστεί γενικότερα στη ζωή.
Δεν συμβουλεύω κανέναν, απλώς καταγράφω αυτά που έλεγα στον εαυτό μου όταν ξεκίνησε να κουράζεται πολύ πριν την ολοκλήρωση της διαδρομής που είχαμε προκαθορίσει.
Σκέψου ότι η επιτυχία και η αποτυχία είναι δύο ζωντανά όντα.
Η επιτυχία είναι ο άνθρωπος που αγαπάς. Βρίσκεται ακριβώς στο τέρμα της διαδρομής. Σου φωνάζει ενθαρρυντικά μηνύματα και σε εμψυχώνει από την αρχή της κούρσας. Εσύ, φυσικά, όσο πιο κοντά στην αφετηρία βρίσκεσαι, τόσο λιγότερο ακούς τις φωνές και τις επευφημίες, διότι απέχεις πολύ ακόμα από το τέρμα. Όσο πλησιάζεις προς το τέρμα, οι φωνές γίνονται πιο δυνατές και ξεκινάς να βλέπεις όλο και πιο καθαρά το πρόσωπο που αγαπάς. Σε περιμένει ακριβώς στη γραμμή του τερματισμού, για να σου δώσει μια τεράστια αγκαλιά, ανταμοίβοντάς σε για τους κόπους και την προσπάθεια που κατέβαλες για να ολοκληρώσεις αυτήν τη διαδρομή.
The Complete Post..
↧
ά-/σκατό-/κωλό-/βρωμό-/γαμώ-ψυχοι
Εχτές, Κυριακή μεσημέρι. Ετρώαμεν οικογενειακώς. Εχτύπησε το τηλέφωνο μου. Ήταν η θεία μου, η αρφή του τζύρη μου, με την οποίαν εν βρεθούμαστεν συχνά, η οποία εν είσιεν τον αριθμό μου τζιαι γι' αυτόν ετηλεφώνησε μου που το τηλέφωνον του γιου της. Ανησύχησα επειδή τούτη η θεία μου, εδώ τζιαι πάρα πολλά χρόνια, προσέχει τζιαι κάμνει τη νοσοκόμα της γιαγιάς μου, της μάνας της, αφού τα σπίθκια τους εν κολλητά. Δυστυχώς ούτε με τη συγκεκριμένη γιαγιά εβρεθούμασταν συχνά για πολλά χρόνια, αλλά τωρά τελευταίως πάμεν λλίες φορές τον μήνα τζιαι θωρούμεν την. Είμαστεν στο ίδιο χωρκό, αλλά ποττέ εν είχαμε τη σύνδεση ή τη σχέση που έχουμε με τη μάνα της μάνας μας.
Ερώτησα την αν εν καλά η γιαγιά τζιαι εκαθησύχασε με πως ήταν καλά. Όσο καλά εμπορούσε να είναι, σχεδόν ακίνητη, κατάτζοιτη στο κρεβάτι, με πάνες τζιαι καθετήρα τζιαι μηχανή για οξυγόνο. Πριν μερικές εφτομάδες μάλιστα, ειδοποιήσαν μας ότι η γιαγιά είπεν πως πεθανίσκει τζιαι ήθελεν να μας δει πριν πεθάνει τζιαι επήαμεν άρον-άρον. Εξεπέρασεν το, όμως, τζιαι ήταν τζιαι εχτές καλά τζιαι σταθερή. Τζιαι τι ήθελεν η θεία;
The Complete Post..
↧
Πρωινό Οκτωβρίου
Γαμώτο!
Όταν το είδα, ήταν, πλέον, πολύ αργά. Δεν υπήρχε περίπτωση να προλάβω να ελαττώσω ταχύτητα. Την έκατσα.
Γαμώτο.
Εκείνο το πρωινό ήταν σαν τα τελευταία τρία ή τέσσερα προηγούμενα· ηλιόλουστο και δροσερό, με απαλά σύννεφα να κρύβουν περιοδικά τον ήλιο, και αεράκι ήπιο και ευχάριστο. Συνηθισμένο πρωινό αρχών Οκτωβρίου στην Κύπρο. Ο αυτοκινητόδρομος, σχετικά αραιοκατοικημένος γι' αυτή την ώρα, προσφερόταν για το είδος της βόλτας που μου άρεσε μέχρι τον προορισμό μου. Μουσική στο τέρμα, το μικρού κυβισμού αυτοκίνητό μου στο τέρμα των ορίων του κι όλες οι υπόλοιπες κακές συνήθειες παρούσες!
The Complete Post..
↧
↧
Σταμάτησα κυριολεκτικά στην άκρη του δρόμου γι'αυτό το τετράστιχο
Η μια πανσέληνος διαδέχεται την άλλη,
κι εγώ στον ίδιο παρονομαστή·
δεν κάνω τίποτε, μα όλο περιμένω
το κάποτε να 'ρθει, κάτι ν'αλλάξει, κάποιος να εμφανιστεί.
↧
Φωτογράφισα κι εγώ το SuperMoon
Έτυχε να είμαι άδεια τούντην εφτομάδα τζιαι ήμουν full αθκιασερός να κάμω γυρούς τζιαι να φκάλω φωτογραφίες. Την προηγουμένη του SuperMoon επήα Λεμεσό τζιαι στες 14 επήα να το φωτογραφίσω στη Λάρνακα.
Enjoy (click για full size):
Σχεδόν SuperMoon, Παρεκκλησιά, 13.11.2016:
SuperMoon, Λάρνακα, 14.11.2016:
↧
Dear Neil, it's not fiction, but it's the fact; persistence will only worsen this friction
Αντιλαμβάνεσαι,
εαυτέ μου,
το ποιος είσαι
και το γιατί είσαι όπως είσαι
και το γιατί δρας όπως δρας,
όταν,
μετά από προσπάθεια μιας,
κάποιας αλλαγής,
εφαρμόζεις τους κανόνες
της επικοινωνίας
με ειλικρινή διάθεση για αποτέλεσμα,
μα,
όπως το ανέμενες,
όπως το έμαθες τόσα χρόνια,
καταλήγεις μόνο σε πιο δυνατό κλείσιμο,
σε μπουντρούμι
με κλειδαριές,
κι αλυσίδες βαριές,
και κωδικούς ξεκλειδώματος σε Γραμμική Β'δυσλεξικού σχιζοφρενή,
στο πιο βαθύ δάσος,
στην πιο απομακρυσμένη έκταση γης,
σε τόπο άβατο
και χρόνο άφατο,
σ'εσένα,
εαυτέ μου.
Και λες μέσα σου
ένα ακόμα "συγγνώμη"
προς εκείνην
που πλήγωσες
μη μπορώντας
να σε αντέξεις,
εαυτέ μου.
↧
Ένα γομάρι τριάντα ενός χρονών κλαίει σα μωρό τη μέρα της ονομαστικής του εορτής
Όταν γιορτάζουμε,
είτε γενέθλια, είτε ονομαστικές εορτές,
το δώρο της γιαγιάς μας
είναι ένα φακελάκι
-πάντα παραφουσκωμένο.
Μέσα έχει και λεφτά,
μα δεν είναι αυτά που το παχαίνουν.
Είναι οι σελίδες με τις ευχές
και τις συμβουλές
και τα συναισθήματά της.
Δε χρειάζεται να σου πω
ποιο είναι το πιο πολύτιμο..
↧
↧
Τετρακόσιες δεκατρείς νύχτες μετά
Ξάπλωσε πάνω μου
και το γυμνό της σώμα χάιδευε
το δύσμοιρο δικό μου.
Έβαλε τα δάχτυλα στα μαλλιά μου·
πάσχισα να κρατηθώ.
Με κοίταξε κατάμματα
και μόνο ένα θαύμα μ'έσωνε
απ'το να εκραγώ
σ'εκατομμύρια μικροσκοπικά θραύσματα.
Κάτι ψιθύρισε, μα δεν άκουσα·
ήμουν ήδη χαμένος.
Με τις παλάμες μου σφιχτά
κρατούσα το πρόσωπό της
κολλημένο στο δικό μου.
Πιέζοντάς το,
ψηλαφώντας,
μάταια προσπαθώντας να συλλάβω το μεγαλείο
της καθαρότητας των ματιών,
της γλύκας των χειλιών
και της απόλυτης ομορφιάς
του εγκεφάλου της.
Κι ύστερα,
σαν μετά από κάθε όνειρο,
ξύπνησα άπνοος
και με το χέρι σ'έψαξα,
να σ'αγκαλιάσω.
Κι ο κρύος αέρας
έκλαψε μαζί μου.
↧
Στις δύο τα ξημερώματα θεωρείται βράδυ Πρωτοχρονιάς ή χαράματα των δύο Ιανουαρίου;
Πέρασε τόσος καιρός
κι έκανα κάποιες προσπάθειες για παρακάτω,
μα όσες φορές μέθυσα
όλους αυτούς τους μήνες
μόνο αυτή σκέφτομαι-
καμιάν από τις άλλες.
Δε μπορεί να μη σημαίνει τίποτε αυτό,
ε, γιατρέ μου;
↧
Ναι, γεια σας! Είναι κανείς εδώ;
Έχω να σας κάμω μια πολύ σημαντική ανακοίνωση και θέλω να δω πόσοι θα τη δουν!
Με αργές κινήσεις, για να μη σηκωστεί σκόνη εδώ μέσα, ψηλώστε τα χέρια όσοι είσαστε ζωντανοί! :)
↧
Suicidal [13]
Θα γράψω σ'άχρηστο χαρτί, σε ξεσκισμένο φύλλο
πως νιώθω σαν τον έσχατο του γαλαξία ψύλλο.
Τον ψύλλο τον ελάχιστο, τον περιφρονημένο,
κι ότι με θράσος περισσό να υπάρχω επιμένω.
Θα γράψω πως αγάπησα μιαν όμορφη ιδέα·
σελήνης τριανταφυλλιά, ερήμου ορχιδέα.
Τη λάτρεψα, μα έπεσα στου νου μου μιαν παγίδα
κι ό,τι ωραίο μου 'δωσε, πολύ αργά το είδα.
Θα γράψω πως μετάνιωσα και κάθε μέρα κλαίω,
για κείνο που 'χα κι έχασα,τ'όμορφο, το σπουδαίο.
Θα γράψω ονειρεύτηκα ωχρά μιαν ευτυχία,
μα -φεύ!- την έδιωξα γοργά- απόφαση αθλία.
Δεν ήρθε, δεν εφάνηκε, κι ακόμα περιμένω,
λες κι είναι άμυαλο, χαζό, της επαρχίας τρένο.
Να έρθει αποκλείεται, μετ'από τόσα χρόνια
βρήκε αγκάλη κάπου αλλού, βελούδινα σεντόνια.
Θα γράψω πως δε λησμονώ, κι ας χάθηκε στο βάθος
του χρόνου τ'αδυσώπητου- δικό μου, μέγα λάθος.
Μα ψύλλος είμ'αόρατος και μικροσκοπικός·
το βάσανο θεόρατο, τεράστιος αετός.
Θα γράψω πως κουράστηκα, βαρέθηκα και φεύγω·
όχι όπως φαντάζονται: δεν περπατώ, δεν τρέχω.
Θ'αφήσω το φύλλο του χαρτιού στης κάμαρης την πόρτα,
το σώμα άψυχο, νεκρό, να κείτεται στα χόρτα.
Να ξέρουν όταν θα το βρουν γιατί θα 'χω πεθάνει·
να διώξει την αγάπη του κανείς να μην το κάνει.
Σημείωση: αν ψάχνεις για τα υπόλοιπα Suicidal, θα δεις ότι στο blog έχουν μείνει μόνο μερικά από αυτά. Ο λόγος είναι ότι αυτά που απουσιάζουν έπρεπε να φύγουν από εδώ, επειδή βρήκαν θέση στο βιβλίο μου, το οποίο έρχεται πολύ σύντομα, και για το οποίο θα υπάρξουν λεπτομέρειες τις επόμενες μέρες.
23 Απριλίου - Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου
↧
↧
Το Πρώτο μου Βιβλίο: "Αποκυήματα"
Η πρώτη σκέψη και αναφορά για ένα βιβλίο εδώ μέσα γεννήθηκε το 2012. Από τότε έπρηξα πολλάκις τον κόσμο του blog για το βιβλίο και το βιβλίο. Η blogόσφαιρα (η κυπριακή, τουλάχιστον, ή εκείνη της οποίας κάποτε ήμουν ενεργό κομμάτι) δείχνει να πνέει τα λοίσθια, όμως η προσπάθεια μου για την εκπλήρωση αυτού του ονείρου δε σταμάτησε καθόλου. Κι αυτός είναι ο λόγος που σήμερα μπορώ να ανακοινώσω κι επίσημα λεπτομέρειες!
Το πρώτο μου βιβλίο έχει τον τίτλο "Αποκυήματα"και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ηλία Επιφανίου. Είναι μια συλλογή ποιημάτων και διηγημάτων, γραμμένων κατά τη διάρκεια των τελευταίων 7 χρόνων. Αρκετά από αυτά είχαν δημοσιευθεί αρχικά εδώ και μετά πήραν το δρόμο τους προς την έντυπη ζωή!
Τα "Αποκυήματα"θα ξεκινήσουν την περιοδεία τους στα βιβλιοπωλεία την ερχόμενη και πρώτη εβδομάδα του Μάη. Προς τέλος Μαΐου θα κάνουμε και κάποιες παρουσιάσεις (λογικά σε Λευκωσία, Λυθροδόντα, Δάλι) και στις 7 Μαΐου θα βρεθούμε, μαζί με τα "Αποκυήματα"και την αγαπημένη Neraida, μαζί με τα βιβλία της, στο Πάρκο Ακρόπολης, στα πλαίσια του Nicosia Book Fest!
Τα "Αποκυήματα"θα ξεκινήσουν την περιοδεία τους στα βιβλιοπωλεία την ερχόμενη και πρώτη εβδομάδα του Μάη. Προς τέλος Μαΐου θα κάνουμε και κάποιες παρουσιάσεις (λογικά σε Λευκωσία, Λυθροδόντα, Δάλι) και στις 7 Μαΐου θα βρεθούμε, μαζί με τα "Αποκυήματα"και την αγαπημένη Neraida, μαζί με τα βιβλία της, στο Πάρκο Ακρόπολης, στα πλαίσια του Nicosia Book Fest!
Θα ακολουθήσει κι άλλο πρήξιμο και λεπτομέρειες, μόλις έχω! Μόλις είναι έτοιμη και η σελίδα του βιβλίου στο facebook, θα ενημερώσω!
Ευχαριστώ για ην υπομονή. Εδώ είμαι για οτιδήποτε..
Ευχαριστώ για ην υπομονή. Εδώ είμαι για οτιδήποτε..
↧
Πρόσκληση στην πρώτη παρουσίαση των Αποκυημάτων στη Λευκωσία!
 |
| click για zoom! |
Να κοπιάσετε να γνωριστούμε, να ακούσουμε τις αρλούμπες που θα πει η αγαπημένη Νεράιδα για το βιβλίο και να έρθετε να μου μιλήσετε για να νιώσω άβολα :D
Θα σας περιμένω!
To event στο facebook για όσους θέλουν να δηλώσουν συμμετοχή:
Παρουσίαση βιβλίου "Αποκυήματα"
To event στο facebook για όσους θέλουν να δηλώσουν συμμετοχή:
Παρουσίαση βιβλίου "Αποκυήματα"
↧
Δύο παρουσιάσεις για τα Αποκυήματα
Παρασκευή, 2 Ιουνίου, Λευκωσία:
Παρασκευή, 9 Ιουνίου, Λυθροδόντας:
↧