Ξεκίνησα τελευταίως να τρέχω συστηματικά πάλι -στους χαμηλούς ρυθμούς που μπορεί το σώμα μου να ακολουθήσει βέβαια-, αλλά σκοπεύω να το συνεχίσω και να το κάνω πιο τακτικά, ούτως ώστε να βελτιωθώ όσο μπορώ, να ξεκινήσω τους μαραθωνίους και να νικήσω επιτέλους τον Πατίνιο!!
Σοβαρά τώρα, Κώστα μου, επίτρεψέ μου να μοιραστώ μαζί σας μια σκέψη που με βοήθησε στο αποψινό μου τρέξιμο και, παρόλο που χρησιμοποιεί για παράδειγμα έναν δρομέα, νομίζω ότι μπορεί να εφαρμοστεί γενικότερα στη ζωή.
Δεν συμβουλεύω κανέναν, απλώς καταγράφω αυτά που έλεγα στον εαυτό μου όταν ξεκίνησε να κουράζεται πολύ πριν την ολοκλήρωση της διαδρομής που είχαμε προκαθορίσει.
Σκέψου ότι η επιτυχία και η αποτυχία είναι δύο ζωντανά όντα.
Η επιτυχία είναι ο άνθρωπος που αγαπάς. Βρίσκεται ακριβώς στο τέρμα της διαδρομής. Σου φωνάζει ενθαρρυντικά μηνύματα και σε εμψυχώνει από την αρχή της κούρσας. Εσύ, φυσικά, όσο πιο κοντά στην αφετηρία βρίσκεσαι, τόσο λιγότερο ακούς τις φωνές και τις επευφημίες, διότι απέχεις πολύ ακόμα από το τέρμα. Όσο πλησιάζεις προς το τέρμα, οι φωνές γίνονται πιο δυνατές και ξεκινάς να βλέπεις όλο και πιο καθαρά το πρόσωπο που αγαπάς. Σε περιμένει ακριβώς στη γραμμή του τερματισμού, για να σου δώσει μια τεράστια αγκαλιά, ανταμοίβοντάς σε για τους κόπους και την προσπάθεια που κατέβαλες για να ολοκληρώσεις αυτήν τη διαδρομή.
The Complete Post..