Γαμώτο!
Όταν το είδα, ήταν, πλέον, πολύ αργά. Δεν υπήρχε περίπτωση να προλάβω να ελαττώσω ταχύτητα. Την έκατσα.
Γαμώτο.
Εκείνο το πρωινό ήταν σαν τα τελευταία τρία ή τέσσερα προηγούμενα· ηλιόλουστο και δροσερό, με απαλά σύννεφα να κρύβουν περιοδικά τον ήλιο, και αεράκι ήπιο και ευχάριστο. Συνηθισμένο πρωινό αρχών Οκτωβρίου στην Κύπρο. Ο αυτοκινητόδρομος, σχετικά αραιοκατοικημένος γι' αυτή την ώρα, προσφερόταν για το είδος της βόλτας που μου άρεσε μέχρι τον προορισμό μου. Μουσική στο τέρμα, το μικρού κυβισμού αυτοκίνητό μου στο τέρμα των ορίων του κι όλες οι υπόλοιπες κακές συνήθειες παρούσες!
The Complete Post..