Quantcast
Channel: Twistedness
Viewing all 200 articles
Browse latest View live

Αξιοποιημένο Διάλειμμα

0
0
Την Παρασκευή είχα διάλειμμα θκυόμιση ωρών τζιαι είπα να περπατήσω λλίο μες τη Λευκωσία. Έμπηξα τα headphones όσο πιο βαθκιά εγίνετουν στα φκια μου, εκούρτισα Μουσικούαν τζιαι έδωκα των ποθκιών μου. Κκελλέ κατεβασμένη, νους βουττημένος στες νότες τζιαι τες λέξεις, εν εθώρουν ούτε τον κόσμο, ούτε τίποτε, εχτός που κάποιες στιγμές που εδίκλουν πάνω να δω τα σύννεφα.

Μετά που ανάμιση ώρας περπάτημα, μες τη Διγενή Ακρίτα, σε μια που τες στιγμές που εγύρισα να δω τα σύννεφα, στην πορεία τους προς τον ουρανό, τα μμάθκια μου εππέσαν σε μιαν τεράστια γυάλινη βιτρίνα τζιαι επαρκάραν πάνω της. Το εσωτερικόν του χώρου ήταν γεμάτο βιβλία. Πολλύν βιβλίον. Στοίβες που εξεκινούσαν που το πάτωμα, στοίβες πάνω σε τραπέζια, στοίβες σε ράφκια, στοίβες στα πλευρά της σκάλας που έφκαινεν στον πάνω όροφο, στοίβες τζιαι στον πάνω όροφο. Έφυεν η φάτσα μου. Μόλις εξαναήρτεν, εφόρησα την τζιαι εμπήκαμεν μέσα.

Στον πολλά μεγάλο χώρο εκυκλοφορούσαν μόνο δύο κοπέλλες. Η μια μεσήλιξ, εμφανώς Κυπραία κυρία, πελάτισσα που είχε στην αγκαλιά της μερικά βιβλία τζιαι εφαίνετουν να ετέλειωνεν τα ψώνια της. Η άλλη νεαρότερη, Φιλιππινέζα ή μια παρόμοια φυλή -που τζείνες που συναντάς σπίτι σου να καθαρίζουν, να προσέχουν το μωρό σου, να φκάλλουν περίπατο το shύλλο σου, να ξυπνούν πιο νωρίς που σένα για να εύρεις έτοιμο πρόγευμα τζιαι βραστές κλάτσες μόλις ξυπνήσεις- προφανώς εδούλευκεν στο κατάστημα. "Ήνταλως σκατά συνεννοάται με τον κόσμο η καημένη;" εδιερωτήθηκα τζιαι η απάντηση ήρτεν σχεδόν αμέσως.

-Χρειάζεστε κάτι άλλο; ερώτησεν την κυρία που μόλις εκουμπούσεν τα βιβλία που είshεν θκιαλέξει πάνω στον πάγκο του ταμείου.
-Όι, τούτα μόνον, είπεν της η κυρία.

Εσυνεννοηθήκαν μια χαρά, είπεν της τζιαι τες εκπτώσεις που εδικαιούτουν τζιαι το ποσόν που εχρωστούσεν τζιαι "ευχαριστούμε πολύ" τζιαι ούλλα σε πολλά πολλά καλά ελληνικά (προσοχή, ελληνικά τζιαι όι κυπριακά).

Εσυνέχιζα να φακκώ γυρούς μες το κατάστημα, προσπαθώντας να συγκρατήσω τη φάτσα μου στον τόπο της. Είshεν βιβλία θκυο (2, δύο) ευρά το ένα, βιβλία με 50% έκπτωση, παιδικά με ανάμιση ευρό, Τριβιζά με έξι ευρά, κλασσική λογοτεχνία με κάτω που είκοσι ευρά. Εκράτουν ένα εικοσάευρο πάνω μου τζιαι είπα να το χειριστώ νηφάλια. Εκόντεψα των βιβλίων του δίευρου τζιαι εσκέφτουμουν τι να πιάσω.

Τζείνη την ώρα άνοιξεν η πόρτα τζιαι έμπηκεν μια κορούα, Κυπραία χωρίς καμιάν αμφιβολία τζιαι εξωτερικά θεά: ωραία φατσούα -αν και υπερβαμμένη-, ωραίο σώμα, ωραίον κώλο τζιαι ωραία βυζιά, με περίτεχνο χτένισμα τζιαι προσεγμένο ντύσιμο. Εκοίταξα την όσα δευτερόλεπτα εχρειαστήκαν για να σχηματίσω την εντύπωση που μόλις επεριέγραψα τζιαι εγύρισα στα βιβλία, ενώ τζείνη έψαχνε μες τα παιδικά, λλίον πάρατζει.

"Σε σημείο που κάνει και τον ίδιο τον αναγνώστη να βγει από τα ρούχα του. Αλλά, ευτυχώς, η αγανάκτησή του πνίγεται γρήγορα κάτω από το κύμα ενός πλούσιου, λυτρωτικού γέλιου", ελάλεν η περιγραφή του "Βασιλιά των Ζητιάνων" ("The King Of Schnorrers") του Israel Zangwill που μου είshεν τραβήσει την προσοχή. Ετσίμπησα το.

-Πε μου, άκουσα τη φωνή της Κυπραίας να φκαίνει αποκλειστικά που τη μούττη της, εν τζιαι τούτα δαμαί έναν ευρό;

Η κοπέλλα που εδούλευκεν τζιαμαί ήταν στην άλλη πλευρά του χώρου τζιαι εσυγύριζεν κάτι σχολικά βοηθήματα πάνω στα τραπέζια. Έκαμεν μερικά βήματα ώστε να μπόρει να δει τζείνα που της έδειχνεν η άλλη τύπισσα.

-Όχι, εκείνα έχουν πενήντα τοις εκατόν έκπτωση, είπεν της. Μόνο τα βιβλία που είναι στο τραπέζι με την καρτέλα που λέει "ένα ευρό", εκεί δεξιά σας, κοστίζουν ένα ευρό.

Η προφορά της εχτύπαν λλίο, αλλά η χρήση της γλώσσας ήταν υποδειγματική. Τζιαι ήταν ευγενικότατη. Η Κυπραία έκαμεν ακόμα μερικές ερωτήσεις με τη μούττη τζιαι εθκιάλεξεν μερικά που τα βιβλία του μονόευρου. Επήεν στο ταμείο με έναν ξινισμένο υφάκι του τύπου "εξυπηρέτα με τωρά, ξένη".

-Κοστίζουν τόσα, λαλεί της η υπάλληλος.

Φκάλλει λεφτά τζιαι διά της τα.

-Είναι για δώρο, να σας τα τυλίξω; ρωτά την η υπάλληλος.
-Ναι, αν σου εν εύκολο, απαντά της με έναν απαίσιο τρόπο σα να τζιαι ελάλεν της "τι εννοείς να μου τα τυλίξεις, εννοείται ότι εννα μου τα τυλίξεις, bitch"!

Ετύλιξεν της τα τζιαι έβαλεν της τα σε σακκούλλες ξεχωριστά το κάθε δώρο. Στη διαδρομή προς την έξοδο, η τύπισσα έρεξεν που μπροστά μου. Η μούττη της έχτερνεν το τταβάνιν του διώροφου χτιρίου τζιαι τα μούτρα της εβρωμούσαν πιο πολλήν ξινίλα που εμετό τριών εφτομάδων. Έμεινα τζιαι εθώρουν την. Όι τα βυζιά της, ούτε τες καλοσχηματισμένες ζάμπες της κάτω που το κολάν, ούτε τον κώλο της, ούτε τα μαλλιά της. Εθώρουν την μες τα μμάθκια τζιαι το ύφος μου -ελπίζω να το εθκιάβαζεν καλά- έγραφεν "τζείνη που σε εξυπηρέτησεν εν υπερβολικά καλλύττερος άνθρωπος που σένα". Άνοιξεν την πόρτα με ένα υπεροπτικό, αλλά σίουρα τζιαι λλίον -έστω- πληγωμένο υφάκι τζιαι εξαφανίστηκεν.

Έπιασα το "Βασιλιά των Ζητιάνων" τζιαι ακόμα ένα βιβλίο που την παρέα των θκυο ευρών τζιαι τον "Ηλίθιο" του Dostoyevsky, ο οποίος εκόστιζεν έντεκα ευρά. Επήα στο ταμείο τζιαι ερώτησα την κοπέλλα πόσο καιρό υπάρχει το κατάστημα, είπε μου θκυο χρόνια, ερώτησα την αν υπάρχουν πάντα έτσι προσφορές, είπε μου ναι τζιαι είπα της ότι εννα έρκουμαι πιο συχνά τότε.

Ετοίμασε μου τα βιβλία μου, είπα της ευχαριστώ τζιαι είπε μου τζιαι τζείνη τζιαι έφυα στεναχωρημένος που υπάρχουν ανάμεσα μας πλάσματα σαν την ψηλομούττα Κυπραία που, χωρίς να το αξίζουν, θεωρούνται τζιαι συμπεριφέρονται τζιαι γίνονται αφεντικά ανθρώπων τόσο ευγενικών τζιαι φιλικών όπως η κοπέλλα που εδούλευκεν στο κατάστημα.

Twisted Σοβαρή Ανακοίνωση

0
0
Επειδή έχει ήδη μαθευτεί σε ένα μεγάλο κύκλο, πράμα που δε με χαλά καθόλου, διότι εγώ ξεκίνησα τη διάδοση και οι άνθρωποι που το ξέρουν είναι πιστοποιημένοι από μένα, θα το ανακοινώσω και επίσημα, με όλη τη μεγαλοπρέπεια που αξίζει σε ένα τέτοιο γεγονός. Σας περιμένω να βάλετε οι κοπέλλες τα φορέματα σας (στείλτε και φωτογραφίες please) και τα κοπέλια τα κοστούμια σας (ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΤΕ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΑ), για να προχωρήσω στην ανακοίνωση..

Πώς το λαλούμεν τωρά..;

Χμμ..

Φίλες και φίλοι..

Ινβίχτε, πήαιννε φόρησ' το κοστούμι σου είπαμεν, εν σε θωρώ ενόμισες που είσαι με το μποξεράκι τζιαι κνίθεις τα γένια σου; Τάρασσε!
Beatrix, is that your σπάθα or are you just very happy to see me, kiddo?

ΚΧΜ.

Λοιπόν.

Εδώ και πάααααρα πολλούς μήνες, και αφού ο νους μου έχει πάρει αέρα με τα καλά λόγια πολλών, υιοθέτησα την επιθυμία να δω κάποια κείμενα μου σε μια συλλογή σε μορφή βιβλίου.

Οι αληθινές αιτίες είναι οι εξής:

α. Βλέπω και πιστεύω και νιώθω και είμαι σίγουρος ότι με κάθε καινούργια ανάρτηση, μπαίνει ένα μικρό τούβλο στον τάφο κάθε μιας προηγούμενης. Κάτι τέτοιο είναι απόλυτα λογικό και φυσικό να συμβαίνει αναπόφευκτα στα blogs κατά βάση, αλλά και σχεδόν οπουδήποτε στο internet. Και επειδή κάποια από τα κείμενα μου τα θεωρώ διαβάσιμα και θα ήθελα να διαβαστούν και εκτός οθονών ηλεκτρονικών υπολογιστών, θέλω να τα δω σε βιβλίο.

β. Επειδή είμαι κατά κύριο λόγο απαισιόδοξο πλάσμα, σκέφτηκα επί του θέματος της αθανασίας και έφτασα στο συμπέρασμα ότι ο μόνος τρόπος για να μείνει κάποιος αθάνατος είναι μέσω της Τέχνης. Είτε μέσω της Τέχνης του, είτε αν παρουσιαστεί ο ίδιος μέσα από την Τέχνη κάποιου άλλου. Όλοι οι άνθρωποι των οποίων με τόση ενδοσκόπηση ζωγράφισε τα πορτραίτα ο Rembrandt είναι ζωντανοί, ασχολούμαστε μαζί τους και τους βλέπουμε εδώ και 400 χρόνια περίπου. Μαζί τους έμεινε και ο ίδιος αθάνατος, λόγω της υπέρτατης Τέχνης του. Κάτι παρόμοιο, σε απείρως μικρότερο βαθμό εννοείται, θέλω να καταφέρω και εγώ. Τα περισσότερα από τα γραπτά μου είναι εμπνευσμένα από ανθρώπους και καταστάσεις και κάποιοι ξέρουν κιόλας ότι αποτέλεσαν έμπνευση για συγκεκριμένα κείμενα. Κάποιοι άλλοι όχι, αλλά ίσως το μάθουν αργότερα.

γ. Θέλω να έχω καταφέρει κάτι σημαντικό και σπουδαίο στη ζωή μου και η δημιουργία και δημοσίευση ενός βιβλίου, στην παρούσα φάση, ακούγεται το πιο ιδανικό, εφικτό και επιθυμητό κατόρθωμα για μένα.

Άρα, ανακοινώνω επισήμως ότι σε κάποια στιγμή στο μέλλον, αν είμαστε καλά, θα ενημερωθείτε για ένα Twisted βιβλίο. Ευελπιστώ να το έχουμε κοντά μας πριν από τη μεθεπόμενη πρωτοχρονιά. Θέλω να μαζέψω εκεί μέσα τα πιο αγαπημένα μου και αγαπημένα σας κείμενα, παρέα με κάποια που δε θα υπάρχουν στο blog -έτσι, για να έχει λόγο να ασχοληθεί και κάποιος που διαβάζει συστηματικά το twistedness- και ίσως κάποια comics ή και φωτογραφίες. Φαντάζομαι μια παρουσίαση με όλους εσάς να κάθεστε, κάποιους καλούς φίλους να διαβάζουν τις βλακείες μου από το βήμα και εγώ, κρυμμένος ανάμεσα σε εσάς και τον υπόλοιπο κόσμο να κλείνω τα αυτιά μου και να χαμηλώνω το βλέμμα από ντροπή. Και μετά, τάχα άνετος, να υπογράψω αφιερώσεις με χέρια τρεμάμενα και μέτωπο ιδρωμένο.

Αυτά.

Νιώστε ελεύθεροι να εκφραστείτε όπως ακριβώς θέλετε (ναι, Moonlight, ακόμα τζιαι συ), να ρίξετε ιδέες (που εννοείται ότι δε δεσμεύεται κανένας να χρησιμοποιήσει), να προτείνετε τα αγαπημένα σας ή κάποια τόσο άθλια που δεν πρέπει να δημοσιευτούν σε καμιά περίπτωση, να με πείτε ψώνιο και να με κοροϊδέψετε. Bring it on!


















Bonus: Γεννήθηκε στο νου μου και μια ιδέα για βιβλίο. Ένα μυθιστόρημα. Μια ελάχιστα twisted ιστορία. Έχω ήδη την πρώτη παράγραφο του βιβλίου στο νου μου. Ίδωμεν.

αλμυράς : Διάλεξη: Ευρωπαϊκή Ένωση, ο ρόλος της Κύπρου και το Περιβάλλον

Εβδομαδιαία ο.α.b.

0
0
What the fuck? Τι εν τούτο;
Θα μάθεις το επόμενο Σάββατο.

Αν θέλεις να κάμεις εικασίες, το ο εν ελληνικό.

Optimistic [5]

0
0
Όσοι υπάρχουν άνθρωποι που,
παρά το τι πιστεύεις ο ίδιος για σένα
και παρά το λίγο χρονικό διάστημα που σε ξέρουν,
σε συμπαθούν,
σε εκτιμούν,
σε σέβονται,
σε αγαπούν
και σου το δείχνουν
και σου το δηλώνουν,
υπάρχει ελπίδα..

Αφιερωμένο.Ξέρετε ποιοι είσαστε. Ευχαριστώ.

Ο Άρρωστος

0
0
Κάθεται. Σχεδόν πάντα μακριά που ούλλους, κάθεται μόνος του. Τα ίδια του τα αδέρφκια αρνούνται τον. Αποφεύγουν τον, νιώθουν άβολα μαζί του ή συναισθάνουνται ότι ίσως εν καλλύττερα να μεν του κοντεύκουν, άμπα τζιαι κολλήσουν τίποτε. Την ώραν του φαγιού μοιράζουνται το μεταξύν τους τζιαι μόνον αν περισσέψει κατιτίς εννα φάει τζιαι τζείνος. Την ώραν του παιχνιθκιού παίζουν ούλλοι μαζί τζιαι τζείνον αφήνουν τον σε μια γωνιάν να κάθεται να τους θωρεί τζιαι να κάμνει πως ποσκολιέται με ό,τι βρίσκει δίπλα του. Ως τζιαι η μάνα του, που τους εγκατέλειψεν λλίους μήνες μετά τη γένναν, όποτε έρκεται να τους δει, τζείνον αγνοεί τον τέλεια. Σα να μεν υπάρχει για την οικογένειαν του.

Κάθεται. Δείχνει πολλά άρρωστος τζιαι αλόπως εν γι' αυτόν που τον αποφεύγουν ούλλοι. Εν ο πιο λεπτός που ούλλους, τέλεια μισκίνης. Το τρίχωμαν του εν αραιό σε πολλά σημεία τζιαι καθόλου ομοιόμορφο. Αντί να έσιει μαύρες τζιαι άσπρες τρίσιες όπως ούλλη η οικογένεια του, έφκαλεν τζιαι γκρίζες, παρόλο που εν μόνο πεντέξι μηνών. Για την ηλικία του οι τρίσιες του εν τεράστιες τζιαι τα μουστάτζια του εν σα να τζιαι έκλεψεν τα που κανένα γέρο, ενώ οι βλεφαρίδες του πετάσσουνται ίσια πάνω σα μικροσκοπικά τζιέρρατα. Ο νούρος του, γέρημος τζιαι τζείνος, λεπτοκαμωμένος, λυγίζει όπως το σύρμαν τζιαι οι τρίσιες του εξέχουν σα να τζιαι εχτένισεν τες κάποιος θεοπάλαβος γατολάτρης επιστήμονας. Η φωνή του, τες σπάνιες φορές που καταφέρνει να ανοίξει το στόμα του, όσον τζιαι ακούεται, σαν ένα πολλά σιγανό τσιρίλλημα. Το παρπάτημαν του αθθυμίζει μεθυσμένον που φακκά μιαν ποδά τζιαι μιαν ποτζεί για να εύρει κάπου να στηριχτεί ή μιτσίν δεντρούιν με μόνον τα κλωνιά που του διά ο αέρας τζιαι αναγκάζει το να χορέψει σε ξέφρενους ρυθμούς, έτοιμο να ξιμπαρρωθεί που ρίζας.

Εν ένα που τα καττούθκια της τελευταίας γέννας της τυφλής μάνας του Βλάκα, ο οποίος εν θκυόμιση χρονών τωρά τζιαι του Hitler, ο οποίος εν ανάμιση. Εν ο μόνος που τους τέσσερεις που έφκηκεν έτσι αναιμικός τζιαι μισκινιασμένος, αρρωστημένος τζιαι γέρημος. Κάποιος που εννα τον δει πρώτη φορά, εννα νομίσει πως εν με το έναν πόιν στον τάφο, ότι έσιει εφτά είδη καρκίνου ή ότι, που τη μέρα που γεννήθηκεν, εν έβαλεν φαΐν μες το στόμαν του. Οι υπόλοιποι στο σπίτι συμπεριφέρουνται του υποτιμητικά, έχουν τον ξεγραμμένο τζιαι εν ασχολούνται να τον ταΐσουν. Εγώ το αντίθετο. Αγαπώ τον, διώ του σημασία, ταΐζω τον λλίον παραπάνω που τα αδέρφκια του, παρατηρώ τον τζιαι φκάλλω τον φωτογραφίες. Υπάρχει λόγος που τον ξεχωρίζω τζιαι που μινίσκω να τον θωρώ.

Όπως κάθεται τζιαι ούλλη του η ύπαρξη μυρίζει πείναν, αποστέωσην, απομόνωσην, απελπισίαν τζιαι θάνατον, έσιει πάνω του κάτι που εν ξεκάθαρον ότι αντιστέκεται σε τούτα ούλλα.

Τα μμάθκια του. Τζείνα τα μμάθκια, τα τεράστια, γαλαζοπράσινα μμάθκια που η ζωή έθελεν να εν ο μόνος που τα αδέρφκια του που θα τα είσιεν, εν γεμάτα ζωήν τζιαι νόησην τζιαι εξυπνάδαν τζιαι εκφραστικότηταν. Τζείνα τα μμάθκια ενός καττουθκιού που κατά τα άλλα αποτελεί μιαν καρικατούραν κάττου. Τζείνα τα μμάθκια ενός καττουθκιού που ούλλοι που γυρόν έχουν γραμμένον τζιαι απομονωμένον. Τζείνα τα μμάθκια του Άρρωστου, που όποτε τα δω παλαβώνω.




προσωπ

0
0
Προσωπείο στο blog,
προσωπείο στο facebook,
προσωπείο στο twitter,
προσωπείο στο google+,
προσωπείο στο flickr,
προσωπείο στο tumblr,
προσωπείο στο youtube.

Προσωπείο στα τηλεφωνήματα,
προσωπείο στα μηνύματα,
προσωπείο στο skype,
προσωπείο στο oovoo,
προσωπείο στο whatsapp,
προσωπείο στο viber,
προσωπείο στο msn,
προσωπείο στα emails.

Προσωπείο με την οικογένεια,
προσωπείο με το άλλο σου μισό,
προσωπείο με τους φίλους,
προσωπείο με τους συναδέλφους,
προσωπείο με τα αφεντικά,
προσωπείο με τους ξένους.
 
Προσωπείο στο σπίτι,
προσωπείο στο δρόμο,
προσωπείο στη μπυραρία,
προσωπείο στο γήπεδο,
προσωπείο στην καφετέρια,
 προσωπείο στο κομμωτήριο,
προσωπείο στην αισθητικό,
προσωπείο στην πισίνα,
προσωπείο στην εκκλησία,
προσωπείο στη δουλειά,
προσωπείο στο εστιατόριο.

Κι όταν είσαι μόνος,
αντικρίζεις το πρόσωπο σου
και κλαις.

Εβδομαδιαία ο.α.b. [update]

0
0
Αν κάποιος την περίμενε, η εβδομαδιαία ο.α.b. αναβάλλεται για το επόμενο Σάββατο, οπότε και θα παρουσιαστεί σε διπλή δόση. Exciting, no?
Εκ της ανευθύνσεως.

Anonymous: Επόμενο Κτύπημα στην Κύπρο;

0
0

Οι Anonymousείναι γνωστοί σε ένα τεράστιο αριθμό κόσμου. Οι κινητοποιήσεις τους ενάντια στο κλείσιμο του The Pirate Bay και του Megaupload, κατά της SOPA, οι καταλήψεις που έκαναν σε διάφορα κυβερνητικά και όχι μόνο websites, η συμμετοχή τους στο Occupy Wall Street και η γενικότερη δραστηριότητα τους τους έφερε πιο κοντά στην καθημερινότητα και τους καθιέρωσε ως αδίστακτους hackers-ακτιβιστές.

Η Κύπρος έχει μεγάλα προβλήματα και, όπως όλα δείχνουν, από μόνοι μας δε θα καταφέρουμε ποτέ να τα ξεπεράσουμε, χάρη στη νοοτροπία μας. Ο ωχαδελφισμός, ο σταρχιδισμός, το 'σικκιμέ', το 'ας το φτιάξει ο επόμενος', το 'ο προηγούμενος φταίει', το 'μεν ανησυχείς τζιαι έχω ένα γνωστό', το 'μα κανένας εν με ενημέρωσεν' είναι βαθιά ριζωμένα στο αίμα μας και, δυστυχώς, μια χώρα, ένα κράτος, ένας λαός δεν προχωρούν έτσι. Χρειάζεται μια μεγάλη αλλαγή, ένα ισχυρό τράνταγμα, ένα δυνατό χτύπημα που θα ξυπνήσει και θα αφυπνίσει τα πνεύματα που χρειάζεται να επιστρατευθούν για να αλλάξει ρότα ένας τόπος και να κατευθυνθεί προς την ευημερία και την ανάπτυξη.

Κάποιες φορές περιμένουμε τους γνωστούς, σημαντικούς ανθρώπους να μην ασχολούνται με μικρά και άγνωστα μέρη του κόσμου. Οι Anonymous, όμως, δεν είναι σαν τους υπόλοιπους. Ξέρουν πού υπάρχει πραγματικό πρόβλημα, κάνουν τις κινήσεις τους και, καθώς γίνονται ένα με τον κόσμο για να μην ξεχωρίζουν, ετοιμάζουν το μεγάλο τους χτύπημα.

Ας τους υποδεχτούμε στην Κύπρο!


Twisted Photography : Breakfast

Twisted Photography : Shrooms & Froggy

Εβδομαδιαία Ορθογραφική Ανασκόπηση των Blogs [εβδ. 1 & 2]

0
0
Όταν είσαι καλός σε κάτι, πρέπει να το ασκείς, να το κάνεις όσο πιο συχνά μπορείς. Όταν είσαι σπαστικά καλός σε κάτι, τι γίνεται;

Στις καθημερινές μου βόλτες στα blogs, εκτός από αστείες και σοβαρές αναρτήσεις, επικές ατάκες, κουβέντες που με κάνουν να χτυπιέμαι από τα γέλια, ιστορίες βαρετές ή αδιάφορες, πράγματα καθημερινά, παράξενα, όμορφα, μοναδικά, άγνωστα σε μένα, χιλιοειπωμένα και φανταστικά, βρίσκω και κάτι άλλο: ορθογραφικά λάθη. Είτε πρόκειται για τυπογραφικό λάθος ή καθαρά ορθογραφικό, έρχεται και καρφώνεται στο μάτι μου, δημιουργώντας μια πληγή που πολύ σύντομα προκαλεί τύφλωση και νοητική παράλυση -ευτυχώς και οι δύο προσωρινές. Και αυτό το πάθαινα από παιδί. Είναι φυσιολογικό, λοιπόν, τώρα που μεγάλωσα -λίιιιγο- και έγινα ακόμα πιο ιδιότροπος, να καταντώ σπαστικός με το θέμα.

Η σειρά αυτών των αναρτήσεων δεν έχει σκοπό να κοροϊδέψει ή να φέρει οποιονδήποτε σε άβολη θέση, αλλά -αρχικά να ικανοποιήσει τη σπαστική μου μανία περί ορθογραφίας και μετά- να ενημερώσει και να βοηθήσει όσους ενδιαφέρονται να βελτιωθούν ή να διορθωθούν σε αυτόν τον τομέα. Επίσης, είναι μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε κάποιες αναρτήσεις της προηγούμενης εβδομάδας, έστω και με τα λάθη τους! Πέρα από τα ορθογραφικά λάθη, ίσως επισημανθούν κάποτε και κάποια συντακτικά ή γραμματικά.

Καλωσορίσατε στις πρώτες δύο εβδομάδες της Εβδομαδιαίας Ορθογραφικής Ανασκόπησης των Blogs.

Πρώτη Εβδομάδα [4-9.11.12]:

Κι επειδή ουδείς αλάνθαστος και ο πρώτος που πρέπει να μπει στη λίστα είναι ο υποφαινόμενος:
7.11.12 : Twistedness - Ο Άρρωστος : "γέριμος" : Η αλήθεια είναι ότι μου φαινόταν όμορφο με το γιώτα και το χρησιμοποιούσα πάντα έτσι, όμως μετά την παρέμβαση της Groutaς, την οποία και υπερευχαριστώ, έκανα τη σύνδεση με την ελληνική λέξη από την οποία λογικά προέρχεται και το διόρθωσα και στο blog και στο μυαλό μου. Γέρημος < έρημος

5.11.12 : Mischief. Mayhem. Movies. -  Η μέρα που ο Alan Moore δεν θέλει πια να θυμάται  : "η εγκαθίδρυση του Πάπα ως επικεφαλήτης αγγλικής Εκκλησίας" : Η λέξη επικεφαλής μπαίνει πάντα και παντού με αυτή τη μορφή και δεν κλίνεται ποτέ. Δεν είναι επίθετο (που θα το έκανε "του επικεφαλούς"), αλλά ένας εμπρόθετος προσδιορισμός. Προσωπικά συνηθίζω να το σκέφτομαι ως "επί της κεφαλής" και πάντα το χρησιμοποιώ σωστά. Παράδειγμα: "η εγκαθίδρυση του Πάπα ως επικεφαλής (επί της κεφαλής) της αγγλικής Εκκλησίας".

7.11.12: marilou's blog of adventures : Συνειδητοποιήση : [ξεπερνώντας το αρχικό shock του τόνου στον τίτλο] "άρκεψα να καταλαμβαίνωπως εν μπορώ" : Το "καταλαβαίνω" δε χρειάζεται το "μ", όπως και πολλές άλλες λέξεις όπως "Οκτώβριος" και "Σεπτέμβριος".

Δεύτερη Εβδομάδα [11-16.11.12]:

13.11.12 : Όι λαομόν! : Περιοδεύον γέλωτας : "Περιοδεύον" : Οι μετοχές σε -ων γράφονται με ωμέγα. Παράδειγμα: περιοδεύων θίασος, περιοδεύουσα ομάδα, περιοδεύον θέατρο, περιοδεύοντες θίασοι, περιοδεύουσες ομάδες, περιοδεύοντα θέατρα. Το λάθος στον τίτλο διορθώθηκε μετά από παρέμβαση της Brendaς και ζητώ συγγνώμη που, ενώ το είχα προσέξει, δεν το επισήμανα!

11.11.12 : Πρασινάδα : Τα νέα εν συντομία.... : "πως περνά η ώρα εν πέρνωείδηση" : Παίρνω. Περνώ. Δύο διαφορετικά ρήματα, με διαφορετικές σημασίες, διαφορετικό τονισμό και διαφορετικές ορθογραφίες. Παίρνω είδηση. Περνά η ώρα.

Αυτά είχα βιαστικά για τις πρώτες δύο εβδομάδες. Όποιος έχει παράπονο, νιώθει θιγμένος, δε θέλει να αναφέρεται μέσα σε αυτές τις αναρτήσεις ή έχει κάποιο ορθογραφικό λάθος να μου προτείνει για παρουσίαση, μπορεί να στείλει ένα μήνυμα μέσω αυτής της φόρμας επικοινωνίας.

Μαθιάτης, 20 Νοεμβρίου

0
0
Μαύρα, λασπωμένα παπούτσια,
μαύρα, σκονισμένα παντελόνια,
μαύρα, ασιδέρωτα πουκάμισα,
ηλιοκαμένα, αυλακωμένα πρόσωπα,
 μακριά, κατσαρά γένια με άσπρες ανταύγειες,
ξεχασμένα τσιγάρα σε αγέλαστα στόματα,
απεριποίητα, γκρίζα, ταλαιπωρημένα μαλλιά,
καταθλιμμένα βλέμματα,

δύο άνδρες
-ο ένας στην κορυφή
και ο άλλος στη βάση
μιας σκάλας-
στολίζουν με χριστουγεννιάτικα λαμπάκια
τα λιγοστά δέντρα στην πλατεία του χωριού.

Twisted Photography : Night Lights

0
0
Αν είδετε πόψε κάποιον τύπο με τρίποδα τζιαι camera στην αρχή πάνω στην υπέργεια διάβαση της Cyta στη Λευκωσία τζιαι μετά κάτω που τζείνην, μεταξύ των δύο κατευθύνσεων του δρόμου, ξιτιμάστε ελεύθερα.



Εβδομήντα διά Οχτώ

0
0

Εν είμαι καλός στα μαθηματικά. Εξαναείπα σας το πριν δύο χρόνια περίπου. Εν θα μπω καν στη διαδικασία να κάμω την αφαίρδιαίρεση, αλλά εννα σας πω την ιστορία.

Ξυπνώ το πρωίν τζιαι ακούω το ίδιο πράμα που ακούω τον τελευταίο μήνα περίπου. Αποφασίζω, μιας τζιαι είμαι με άδεια, να κάμω την κίνηση. Πιάνω τηλέφωνο σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο. Κλείω ραντεβού με τον ωτολιρολαγγρυΩΡΙΛΑ για τες δώδεκα. Ο συγκεκριμένος γιατρός εν πελάτης του καταστήματος που δουλεύκω τζιαι είπαν μου οι συνάδελφοι ότι εν καλό τυπάκι. Προσωπικά το όνομα του εν μου ελάλεν τίποτε.

Πάω δώδεκα παρά κάρτον. Λαλώ το όνομα μου της κορούς τζιαι λαλεί μου να κάτσω. Λλία δευτερόλεπτα μετά, εμφανίζεται που την κατεύθυνση του κυλικείου ένας παshιουρτής τύπος. 'Αα, γνωστή φυσιογνωμία', λαλώ, 'πόθθεν τον αθθυμούμαι;' για να έρτει η απάντηση που την κορού: 'γιατρέ, περιμένει ο ασθενής σας'. Εθίχτηκα νάκκον, εν ένιωθα ασθενής. Είχα έναν απλό μηχανικό προβληματούιν, μια μικρή δυσλειτουργία, έναν αμελητέο ελαττωματάκι. Ασθενής εννα ήμουν αν δεν ανέπνεα τζιαι εφκαίναν πλοκάμια που τη μούττη μου. Έννεν; 'Έλα μέσα', λαλεί μου ο δόχτωρ τζιαι επήα.

-Κάτσε.

Έκατσα. Έμεινε να με θωρεί για λλία δευτερόλεπτα. Στην αρκήν ενόμισα ότι αθθυμήθηκεν τη φάτσα μου. Μετά εκατάλαβα ότι είshεν το ύφος που έχουν κάποιοι πελάτες μου, που έρκουνται τζιαι κρατούν το κινητόν τους μπροστά μου τζιαι θωρούν με μες τα μμάθκια χωρίς να λαλούν τίποτε, περιμένοντας να μαντέψω τι έπαθεν ή τι ακριβώς θέλουν.

-Μίλα άνθρωπε μου, επικοινώνα, κάμε μια μικρήν προσπάθεια, είπα που μέσα μου του γιατρού, όπως λαλώ που μέσα μου τζιαι των πελατών.

Εν νομίζω να άκουσεν τες σκέψεις μου, αλλά εμίλησεν:

-Τι έχουμεν;
-Βουίζει το ένα μου φτι, γιατρέ.
-Ποιό φτιν;
-Το δεξίν.
-Μάλιστα. Κάτσε τζιαμαί.

Σηκώνουμαι τζιαι κάθουμαι τζιαμαί, έρκεται τζιαι τζείνος τζιαι κάθεται μπροστά μου τζιαι πιάνει ένα μασκαραλλίκκιν τζιαι τζυλά την καρέκλα του τζιαι κοντεύκει μου. Πιάννει την κκελλέ μου τζιαι κουμπά την πίσω στο ποκούμπιν της καρέκλας τζιαι μπήει το μασκαραλλίκκιν μες το αριστερό μου φτιν.

-Ποιό φτιν εν που βουίζει;
-Το δεξίν.
-Μάλιστα.

Φακκά το μασκαραλλίκκιν λλίους γυρούς τζιαι κοντεύκει τζιαι θωρεί το αριστερό μου φτιν. Φκάλλει το, φακκά μου γυρόν τζυλώντας την καρέκλα του τζιαι έρκεται που τη δεξιάν πάνταν.

-Εν τούτον που βουίζει;

Εν απάντησα. Έμπηξεν το μασκαραλλίκκιν μέσα τζιαι είδεν τζιαι το δεξί φτιν, ΤΖΕΙΝΟ ΠΟΥ ΕΒΟΥΙΖΕΝ.

-Οκκέι, λαλεί μου τζιαι σηκώνεται.

Επιστρέψαμε στο γραφείο.

-Εξεκίνησε σιγά σιγά τούτο;
-Όι, εξύπνησα μια μέρα τζιαι άκουσα το.
-Χμμ..
-Τζιαι για να σας ευκολύνω, ακούω πολλά δυνατή μουσική.
-Μάλιστα. Έμπα τζειμέσα.

Έμπηκα μέσα σε ένα κουτούι μεγέθους ενός επί ενός μέτρου (oh, the maths!) τζιαι έκατσα πάνω στην καρεκλούα. Μπροστά μου είshεν ένα ζευκάρι overhead headphones τζιαι ένα buzzer. 'Σκέφτου τωρά να μου βάλει Tool τζιαι να θέλει να του πατώ το buzzer κάθε φοράν που θα ξέρω το τραούδιν! Έκατσεν πάνω', εσκέφτηκα που μέσα μου, αλλά ήρτεν τζιαι εχάλασε μου τα.

-Θα σου βάλω να ακούεις κάποιους ήχους τζιαι μόλις τους ακούεις θα πατάς το κουμπούιν. Οκκέι;
-Tool πότε εννα μου βάλεις;Οκκέι.

Φορεί μου τα ακουστικά, διότι προφανώς εν εξαναχρησιμοποίησα έτσι εργαλεία τζιαι κοττά μου τζιαι το buzzer στο shέριν. Φκαίνει τζιαι κλείει την πορτούαν. Κάθεται μπροστά μου, έξω που το κουβούκλιο τζιαι θωρώ τον που το γυαλί.

-Είσαι έτοιμος; ρωτά με. Εμιλούσεν που ένα μικρόφωνο τζιαι άκουα τον που τα ακουστικά. Γουάουκς, the technology!
-Ναι, είπα του, παραλείποντας να σημειώσω ότι μέσα που τα ακουστικά άκουα τζιαι θορύβους που τον πουπάνω όροφο, τακκούνια τζιαι πράματα που εμετακινούνταν.

Άκουσα κάμποσα πιιιιιιι, μππζζζζζ, ββββζζζζζ, ββμμμμμ τζιαι ετσίλλουν το κουμπούιν. Με τες πρόχειρες μου μετρήσεις, ηύρα ότι τζείνα που άκουσα με το αριστερό φτιν ήταν παραπάνω που τζείνα που άκουσα με το δεξίν. Ένεψεν μου να φκω π' όξω. Εξανακάτσαμεν στο γραφείο.

-Εν το δεξίν που βουίζει, έννεν;
-Εν φαντάζεσαι τι εννα τραβήσεις την επόμενη φορά που θα έρτεις για να σε βοηθήσω με το κινητό σουΝαι, γιατρέ.

-Μάλιστα, θωρείς δαμαί; Τούτα εν τα φυσιολογικά επίπεδα ακοής. Το δεξί σου έshει πρόβλημα με τούντες θκυο συχνότητες. Φαίνεται ότι έshεις ακουστικό τραύμα. Πότε εμφανίστηκεν το βουητό;
-Πριν κανένα μήνα.
-Τζιαι γιατί εν ήρτες αμέσως; είπε μου με αυστηρό βλέμμα.
-Εν είχα λεφτά τζιαι εδούλευκα συνέχεια. Ούτε τωρά έχω λεφτά, αλλά είπα να το κάμω για να έχω καθαρή τη συνείδηση μουΕθκιάβασα στο ίττερνε ότι κάποτε εν σύμπτωμα κρυολογήματος τζιαι είπα να περιμένω να δω άμπα τζιαι φύει που μόνο του.
-Έπρεπε να θκιάβαζες τζιόλας ότι κάποτε εν σύμπτωμα κάτι πολλά χειρότερου, είπεν τζιαι ένιωσα ηττημένος.
-Άρα τι έχουμεν δαμαί;
-Αν έρκεσουν έγκαιρα εννα σου εδιούσα θεραπείαν η οποία μπορεί να βοηθούσε. Τωρά που ήρτες, εν γίνεται τίποτε. Το βουητό μπορεί να φύει σε κάποια φάση, αλλά το τραύμα εννα μείνει.
-Δηλαδή το τραύμα μπορεί να υπήρχεν πριν εμφανιστεί το βουητό;
-Ναι.
-Άρα αν έρκουμουν την πρώτη μέρα που εμφανίστηκε το βουητό, μπορεί να ήταν ήδη αργά για το τραύμα;
-Ναι.
-Μάλιστα. Κάτι άλλο που πρέπει να ξέρω;
-Μεν ακούεις πολλά δυνατή μουσική. Τζιαι αν έρκεσουν έγκαιρα εννα σου εδιούσα θεραπείαν η οποία μπορεί να βοηθούσε. Τωρά που ήρτες, εν γίνεται τίποτε. Το βουητό μπορεί να φύει σε κάποια φάση, αλλά το τραύμα εννα μείνει.
-Εξαναείπες το πέντε γραμμές πιο πάνω, ρε γιατρέ, γαμώτοshίστομουΕντάξει, ευχαριστώ. Πόσα οφείλω;
-Εννα σου πει η κοπέλλα έξω.

Ένιωσα τέλεια άσχετος τζιαι έφκηκα έξω. Λαλείς να τον επρόσβαλα που του εσυνάφερα τα ριάλια; Λαλείς να του εγάμησα το ηθικό; Λαλείς να επαραβίασα κανέναν κανόναν του νοσοκομείου; Ουφ, ελπίζω πως όι..

Έφκηκα έξω τζιαι η κορού εχτύπησεν τηλέφωνο του γιατρού.

-Χμφφ, ναι, χιχι, τι να γράψω, οκκέι, χιχι, ναι, μμμ, οκκέι γιατρέ. Εβδομήντα ευρώ, παρακαλώ.

Επάγωσα. Ο νους μου εσταμάτησε να δουλεύκει τζιαι άρκεψε να πρήζεται. Ετσάκρισεν τα τοιχώματα του κρανίου μου τζιαι έφκηκεν έξω τζιαι εσυνέχισεν να πρήζεται. Εβούρησα στο παναθύριν τζιαι -μόλις που εχωρούσα με τον εγκέφαλο σε μέγεθος αγελάδας- με έναν άππηον εβρέθηκα έξω. Αντί να ππέσω, όμως, ο πρησμένος μου εγκέφαλος εβοήθησε με να αιωρηθώ τζιαι άρκεψα να πάω πάνω πάνω. Σιγά σιγά έφτασα στο ύψος της οροφής του νοσοκομείου τζιαι φαντάζεστε την έκπληξη μου όταν είδα το γιατρό με τη γραμματέα του να στέκουν στην άκρη της ταράτσας· το γιατρό να σύρνει έναν άλυσο με γάντζο στο τέλος, να με αρπάσσει που τη ζώνη τζιαι να με τραβά προς το μέρος τους τζιαι την κορού να σύρνει με ένα crossbow βελούθκια τζιαι να τρυπά τον εγκέφαλο μου.

-Εβδομήντα ευρώ, παρακαλώ. Χρειάζεστε απόδειξη;
-Ε, να μεν έχω τζιαι έναν ενθύμιο;Ναι, σας παρακαλώ. Ευχαριστώ.

Οχτώ λεπτά εξέτασης. Το παραμικρό ίχνος πραγματικού ενδιαφέροντος. Εβδομήντα ευρά στην πούγκαν. Sounds like a hell of a deal!

Μα έτσι χρεώνουν ούλλοι οι γιατροί ρε! Ξέρεις πόσα χρόνια εσπούδασεν για να φτάσει δαμαί που ένι; Ξέρεις πτυχία που έshει; Πάλαι καλά να λαλείς που σου έδωκεν απόδειξην. Τι έθελες, να κλάψει τζιαι να σε αγκαλιάσει τζιαι να σου πει ότι λυπάται για το πρόβλημα σου; Αφού θωρεί κάθε μέρα πολλά shειρόττερα πράματα. Αν τσιγκουνεύκεσαι για την υγεία σου, καλλύττερα να μείνεις να ψοφήσεις. Τι είναι ρε εβδομήντα ευρά μπροστά στην υγεία; Τζιαι τι φταίει ο γιατρός αν δεν υπάρχει σωτηρία για την περίπτωση σου; Τζιαι τι φταίει ο άνθρωπος αν το παίζεις metalλάς τζιαι τταππώνεις τες μουσικές  για να μεν ακούεται η φωνή σου που τραουδάς along τζιαι κάμνεις headbanging; Τζιαι κάτσε πάνω που εγόρασες τζιαινούρκον mp3 player με πιο καλήν απόδοσην ήχου τζιαι τωρά εν θα μπόρεις να το βάλλεις στο full volume!

Γλύψετε τες μεσοδαχτυλιές μου, ρε. ΟΧΤΩ ΛΕΠΤΑ "ΔΟΥΛΕΙΑΣ". ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΕΥΡΑ. That's all I can think, so you can go suck a bag o' dicks!

So, ναι. Εδώκαμεν εβδομήντα ευρά τζιαι εμείναμεν κουφοί. Υγείαν, έννεν;

Τηφλόννωμε! [1]

0
0

-Εν με "ει", λαλώ σου ρε.
-Ρε, αφού το αυτοκολλητούιν έshει το με "ι".
-Τα αυτοκολλητούθκια έννεν άνθρωποι που τα κάμνουν;
-Ναι.
-Ε, εν δικαιούνται να κάμουν τζιαι τζείνοι ένα λάθος;
 ~~~~~~~~~
-Ρε, ο τόπος που έshει το αυτοκολλητούιν για να γράψουμεν τον αριθμό του κινητού εν πολλά μιτσής. Ήνταλως εννα του δώκουμεν έμφασην;
-Ξέρω γω; Κάμε άλλην κόλλα μεγάλη με τον αριθμό με μεγάλα νούμερα.
-Όι ρε, πόσες κόλλες; Εννα καταντήσει χωρκαθκιόν πολλύν μετά!
-Ου άτε, τι να σου πω; Βάλε έναν κότshινο θαυμαστικό δίπλα που το νούμερο!
-Brilliant idea! Thanks!

Τόπος προσπάθειας τύφλωσης:Αγία Βαρβάρα

Twisted Photography : A Rose

Twisted Photography : Natural Beauty

Headlong

0
0
Είμαι εθισμένος.

Το δοκίμασα πριν από ένα μήνα. Συνδεθήκαμε άμεσα. Μου ταιριάζει, παραμένει αναλλοίωτο χωρίς να χάνει οποιαδήποτε ιδιότητα του όταν έρχεται σε επαφή με το σώμα μου και, μετά που θα εισέλθει, επικοινωνεί τέλεια με τον οργανισμό μου, με συνέπεια να επιφέρει καταπληκτικά και πρωτόγνωρα για μένα αποτελέσματα. Μετά από κάθε χρήση, έστω και μιας μικρής, ελάχιστης δόσης, είμαι ευτυχισμένος και χαρούμενος, χαμογελώ και σκέφτομαι όμορφες στιγμές, δε θυμώνω στη δουλειά, δε φωνάζω στο σπίτι, δεν τρέχω στο δρόμο, δεν αγχώνομαι, δε βιάζομαι, περνώ ώρες με τους γάτους μου, πηγαίνω περιπάτους στη φύση χωρίς να με νοιάζει πόσο νωρίς θα γυρίσω, σταματώ στους δρόμους για να βγάλω φωτογραφίες, εξυπηρετώ τους πελάτες με χαμόγελο και όχι κατεβασμένα μούτρα, κάνω ακόμα περισσότερες πλάκες με τους συναδέλφους και αγνοώ με επικά χαλαρά ύφη τις ιδιοτροπίες και τις παραξενιές των αφεντικών μου. Κι όλα αυτά, χωρίς να νιώθω ότι έχω ψευδαισθήσεις ή ότι βρίσκονται όλα μέσα στο μυαλό μου, αφού οι άνθρωποι γύρω μου τα παρατηρούν με τα ίδια τους τα μάτια.

Τις λίγες ώρες που δεν το έχω στον οργανισμό μου, καταφέρνω να φέρνω στο νου μου στιγμές υπό την επήρεια του και να νιώθω άνετα.

Αντιμετωπίζω, όμως, ένα δύσκολο πρόβλημα. Σύνδρομο στέρησης τόσο νωρίς.

Είχα την τελευταία μου δόση πριν από τέσσερεις μέρες. Από τότε έτυχε να αυξήσω ταχύτητα στο δρόμο, να οδηγήσω νυσταγμένος, να γρονθοκοπήσω ήπια έναν τοίχο, να μην απαντήσω τηλεφωνήματα, να αγνοήσω τις γλύκες των γάτων μου, να προσέξω τις γκρίζες περιοχές πάνω στα παχιά, λευκά σύννεφα, να παραπονεθώ για τη μυρωδιά του νερού και να τρώω επί ένα εικοσάλεπτο ό,τι έβρισκα μπροστά μου.

Ο μόνος λόγος που αντέχω ακόμα είναι διότι ξέρω ότι θα το έχω ξανά στη διάθεση μου σύντομα. Καταφθάνει μόνο για μένα μια τεράστια ποσότητα από την αγαπημένη Βαυαρία σήμερα το απόγευμα και θα το έχω στη διάθεση μου το βράδυ.

Μόλις μου το παραδώσουν απόψε, θα το απλώσω όλο κάτω στο πάτωμα σε ένα μεγάλο σωρό και θα βουτήξω γυμνός μέσα του για να γιορτάσω με τον καλύτερο τρόπο τη συμπλήρωση ενός μήνα από την πρώτη εμπειρία μου μαζί του και το τέλος της τετραήμερης στέρησης. Αρχικά θα βάλω μέσα του τα μούτρα μου και, με ανοιχτά μάτια και στόμα και εισπνέοντας με λύσσα θα βεβαιωθώ ότι κάθε τρίχα από τα μαλλιά μου έχει λερωθεί από το ναρκωτικό, κάθε πόρος του προσώπου μου έχει γεμίσει με τα κύτταρα του, κάθε δάκρυ έχει γλυκαθεί και στεγνώσει ερχόμενο σε επαφή μαζί του, κάθε ίχνος της ανάσας μου έχει αντικαταστήσει το οξυγόνο με αυτή τη θεϊκή ουσία, η οποία θα εισέρχεται στον οργανισμό μου από τα αυτιά και το στόμα και τα ρουθούνια μου. Ζαλισμένος όπως θα είμαι, στα πρόθυρα λιποθυμίας, θα αφήσω ελεύθερο το σώμα μου να πέσει πάνω στο σωρό και να καλυφτεί ολόκληρο από τη γλυκιά, μεθυστική και μυρωδάτη ύλη του.

Αν ξυπνήσω κάποια στιγμή αργότερα, θα έχω βιώσει την πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου, ενώ αν δεν ξυπνήσω, θα έχω αφήσει τον επιθανάτιο ρόγχο μου ζώντας την.

Δημοσιογραφίσκοι έκλεψαν και τον SKonte

0
0
Δεν παίζει ρόλο αν "απάντησαν" και αν """απολογήθηκαν""" οι τύποι. Πρέπει να γνωστοποιηθεί η κατάσταση, για να αφυπνιστούν περισσότεροι bloggers, διότι εμείς (κι εμένα πέρσι τέτοιο καιρό τα ίδια και χειρότερα μου έκαναν) είμαστε απλά από τους τυχερούς που πέσαμε πάνω στο κλεμμένο μας περιεχόμενο. Πόσοι άλλοι κατακλέβονται χωρίς να το παίρνουν χαμπάρι;

Διαβάστε την ιστορία του SKonte και προωθήστε αν θέλετε, δεν τελειώνει έτσι απλά το πράμα:

Viewing all 200 articles
Browse latest View live




Latest Images