↧
Twisted Έκθεση Φωτογραφίας : A Sneak Peek
↧
misharos και TwistedTool απόψε, 19.30 στο Πολιτιστικό Κέντρο του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου
↧
↧
Κηδεία
Κάποτε γίνεσαι εικοσιοχτώ χρονών για να αποφασίσεις να παραστείς στην πρώτη κηδεία στη ζωή σου από την αρχή μέχρι το τέλος της. Κάποτε γίνεσαι εικοσιοχτώ χρονών για να δακρύσεις δημόσια, ανάμεσα σε τόσον κόσμο. Κάποτε βγαίνεις ψεύτης χωρίς να το επιδιώξεις. Κάποτε ο χαμός ενός ανθρώπου, με τον οποίο είχες χρόνια να συναναστραφείς ουσιαστικά, σε κάνει να νιώθεις τόσο πνιγμένος. Κάποτε μια μορφή χαράζεται τόσο γλυκά στη μνήμη σου, όσο αρρενωπή και δυναμική κι αν ήταν πριν από το τέλος της.
Κάποτε ένας τεράστιος ναός γεμίζει σε κηδεία περισσότερο απ' όσο γεμίζει το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Κάποτε σ' αυτόν τον τεράστιο ναό, στον οποίο πάντα επικρατεί η μουρμούρα και το κουτσομπολιό, ακούγονται μόνο οι αποχαιρετηστήριες ψαλμωδίες και οι βαριές από το κλάμα ανάσες. Κάποτε παρίστανται σε κηδεία άνθρωποι που δηλώνουν άθεοι ή αγνωστικιστές, παιδιά του δημοτικού, νεαροί με μαλλιά και τατουάζ και δερμάτινα και σκουλαρίκια, νεαρές με ξώβυζα και μίνι, στρατιώτες και στρατιωτικοί, πολιτικοί, φυλακισμένοι, μοναχές, σύσσωμο το ιερατείο μιας ολόκληρης Μητρόπολης, άνθρωποι σε καροτσάκια, σχεδόν όλος ο πληθυσμός δύο χωριών και κόσμος των περιχώρων, ηλικιωμένοι που μετά δυσκολίας καταφέρνουν να μετακινηθούν. Κάποτε σε κηδεία όλοι, ΟΛΟΙ, είναι ειλικρινώς θλιμμένοι. Κάποτε σε κηδεία ο Δεσπότης δακρύζει και κλαίει με αναφιλητά ενώ διαβάζει τον επικήδειο. Κάποτε οι ογδοντάχρονοι του χωριού δηλώνουν ότι "πάντως τόσον κόσμο σε κηδεία, πρώτη φορά είδα". Κάποτε όλοι ξέρουν, αγαπούν, σέβονται και εκτιμούν έναν παπά.
Τον είχα δει πριν από μια βδομάδα.
-Ρε Αντρίκκο, έλα δα ρε!
-Γεια σου, πάτερ μου. Του έδωσα το χέρι, μου το έσφιξε και το έφερε πάνω κάτω δυναμικά, όπως έκανε πάντα.
-Είσαι καλά ρε;
-Καλά είμαι, πάτερ μου. Εσύ;
-Μα εχάθηκες τέλεια. Λαλώ τζιαι γω "πού εν ο Αντρίκκος μας; Επήεν πάνω;", και γύρισε το χαμογελαστό του βλέμμα στον ουρανό.
-Είμαι μαζί σας ακόμα, πάτερ μου.
-Πότε εννά 'ρτεις να σε δούμεν;
-Εννά 'ρτω, πάτερ μου, εννά 'ρτω.
Εν σου είπα ψέματα, πάτερ μου. Εννα έρκουμουν. Έχω το ανάγκη να σου μιλήσω, αλλά εβιάστηκες τζιαι έφυες. Επήες να κάμεις ροδόστεμμαν του Θεούλλη. Ας είναι. Μακάρι να είσαι καλά τζειπάνω τζιαι μακάρι να συνεχίσεις να προσεύχεσαι για μας όπως έκαμνες πάντα.
Κάποτε ένας άνθρωπος καταφέρνει να γίνει αγαπητός από όλους όσους τον ξέρουν. Κάποτε ένας άνθρωπος καταφέρνει να εισπράττει την αγάπη και το σεβασμό των γύρω του όσο είναι εν ζωή. Κάποτε ένας άνθρωπος φεύγει και το κενό που αφήνει είναι πραγματικά δυσαναπλήρωτο. Κάποτε ένας άνθρωπος φεύγει και ένα χωριό κηρύσσει τριήμερο πένθος.
Γεια σου, πάτερ μου.
28 Μαΐου 2013
↧
Suicidal [12]
Στάθηκε μπροστά από το σημείο όπου ο τοίχος σχημάτιζε γωνία. Είχε τα πόδια του ανοιχτά, για ισορροπία. Το εξωτερικό του δεξιού του ποδιού ακουμπούσε το κατώτατο σημείο της γωνιάς του τοίχου. Τα χέρια του κρέμονταν στις δύο πλευρές του σώματος του, σφιγμένα και κάθιδρα. Το καθένα κατέληγε σε μια συμπαγή γροθιά. Ο λαιμός του τεντωμένος, στήριζε το κεφάλι του, ολοκληρώνοντας την εικόνα της ευθυτενούς στάσης του.
Ήταν γυμνός. Ελαφρώς φαλακρό κεφάλι, μεγάλα ρουθούνια, ενάμισι πηγούνι, υπερβολικά τριχωτοί ώμοι, πλάτη, στέρνο, χαλαρά μπράτσα, στήθος δεκαεξάχρονης μαθήτριας, κοιλιά πενηντάχρονου μπυρόβιου, πέος μετρίως μέτριο, χοντρά πόδια, στραβός αστράγαλος, κοντόχοντρα δάχτυλα. Εκείνος. Ο εαυτός του. Η ελαττωματική τελειότητα που του είχε κληρωθεί.
Στεκόταν, έχοντας τη γωνία του τοίχου ακριβώς στα δεξιά του. Τα μαλλιά του, λαδωμένα και απεριποίητα, δεν έδειχναν οποιοδήποτε σημάδι χτενίσματος ή κουρέματος. Το μέτωπο του είχε χαραχτεί από τρεις οριζόντιες ρωγμές. Τα φρύδια του, μαύρα και άγρια, έκαναν σκιά στα δύο του μάτια. Στα δύο του μάτια, τα οποία συνόψιζαν τις έννοιες της παράνοιας και της απόγνωσης, του θυμού και της απογοήτευσης. Γουρλωμένα, όπως ήταν, με το μαύρο τους χρώμα να λάμπει μέσα στο απαλό σκοτάδι του χώρου, έμοιαζαν με ολοκαίνουργιους βόλους που πρώτη φορά έριξε κάποιο παιδί μια βροχερή μέρα, στο πρώτο φως μετά την καταιγίδα. Τα μεγάλα του ρουθούνια πηγαινοέρχονταν με μανία στο ρυθμό της αναπνοής του. Κρατούσε το στόμα του κλειστό. Τα δόντια του σφιγμένα, η γλώσσα του αναπαυόταν στο λίκνο της. Τα γένια του είχαν αγριέψει και δεν επιδέχονταν φροντίδας. Δε χρειαζόταν πλέον.
Στεκόταν. Με κλειστό το στόμα πήρε μιαν αργή, βαθιά εισπνοή από τα ρουθούνια και γέμισε τους πνεύμονες του, ανασηκώνοντας το θώρακα και τους ώμους του. Τα μάτια του, ορθάνοιχτα, γούρλωσαν λίγο ακόμα· σχεδόν σπινθήριζαν. Τα χέρια του έσφιξαν λίγο ακόμα· σχεδόν έτρεμαν από την ένταση. Έγειρε τον κορμό του στα αριστερά, πήρε φόρα και τον έφερε με δύναμη προς τα δεξιά, καρφώνοντας το κεφάλι του στη γωνία του τοίχου. Η σφοδρότητα του χτυπήματος ήταν τόση, που το κεφάλι, αντί να αναπηδήσει πάνω στον τοίχο και να ξαναπεταχτεί στα αριστερά, έμεινε ακίνητο. Η γωνία του λευκού τοίχου είχε χωθεί μέσα του με έναν ανατριχιαστικό ήχο. Το κρανίο του είχε ανοίξει. Αίμα λέρωσε τον τοίχο και τους φρεσκογκριζαρισμένους κροτάφους του. Μια γλυκιά ζάλη τον τύφλωσε στιγμιαία. Καθόλου πόνος. Κι άλλο.
Με την ίδια κίνηση, αλλά χρησιμοποιώντας περισσότερη δύναμη και ώθηση από τους ώμους του, έφερε για δεύτερη φορά το κεφάλι του πάνω στη γωνία του τοίχου. Μια πνιχτή κραυγή τού ξέφυγε. Κραυγή απελευθέρωσης κι όχι πόνου. Το αίμα ανάβλυζε πάνω από το δεξί του αυτί. Τα μάτια του θόλωσαν. Η αναπνοή του δυσκόλεψε. Οι ανάσες του έγιναν πιο γρήγορες. Από τις γωνιές του στόματος του και το δεξί του ρουθούνι κυλούσε αίμα. Άνοιξε τα χείλη του φανερώνοντας δύο σειρές ματωμένα δόντια, σφιγμένα ακόμα. Τα χέρια του έτρεμαν έντονα.
Το σχέδιο του ήταν, μετά από τα δύο πρώτα χτυπήματα, να σταματούσε. Να έβαζε την παλάμη στη ρωγμή του κεφαλιού του και να άρπαζε τον εγκέφαλο του. Να τον έφερνε μπροστά του. Να τον εξερευνούσε με τα ίδια του τα μάτια. Να έβλεπε από πού προερχόταν αυτό το μόνιμο βουητό. Πού γεννιόνταν όλες εκείνες οι σκέψεις· οι αρρωστημένες, απαισιόδοξες, καταθλιπτικές, αντικοινωνικές, μισάνθρωπες εκείνες σκέψεις. Σε ποιό σημείο συναντιώνταν οι νευρώνες του εγκεφάλου με εκείνους της καρδιάς κι έκαναν τα αισθήματα τόσο ανθεκτικά στην καταπολέμηση τους. Σε ποιά κύτταρα κρύβονταν το άγχος και οι ανησυχίες. Πόσα γραμμάρια φαιάς ουσίας ήταν υπεύθυνα για τις εικόνες και τους ήχους και τις μυρωδιές που είχε στο μυαλό του. Ποιός τομέας ήταν αρμόδιος για την παρανοϊκή του φαντασία. Να έβρισκε πού κατοικούσαν οι σκέψεις του που περιείχαν εκείνην, να τις έπαιρνε προσεκτικά και να τις έβαζε πίσω στη θέση τους. Και το υπόλοιπο να το έκανε ό,τι ήθελε εκείνη τη στιγμή. Να το έλιωνε μέσα στην παλάμη του; Να το έτρωγε; Να το πετούσε στον απέναντι τοίχο; Να το έβαζε κάτω και να το πατούσε; Να άνοιγε το παράθυρο και να το έριχνε στο γάτο; Να το έκανε ό,τι του ερχόταν, ό,τι τον παρέσερνε η αρρωστημένη του έμπνευση να το κάνει.
Τα δύο πρώτα χτυπήματα ήταν το σημείο μέχρι το οποίο πήγαν όλα σύμφωνα με το σχέδιο του. Μετά το δεύτερο χτύπημα συνέχισε να μη νιώθει πόνο, αλλά μια γλυκιά ζαλάδα, μιαν απόκοσμη μέθη, μια μικρή νιρβάνα. Τα μάτια του είχαν θολώσει και κάθε ίχνος λογικής είχε εξατμιστεί από μέσα τους. Παράνοια και θυμός. Αλλοφροσύνη και απόγνωση. Αυτά είχαν μείνει. Αυτά τον κρατούσαν ζωντανό με ορθάνοιχτο κρανίο και πολλά λίτρα αίματος σκορπισμένα παντού. Αυτά τον αποτελούσαν πλέον. Και έπρεπε να τραφούν με εκείνη τη γλυκιά αίσθηση χασίματος.
Κατάφερε να ολοκληρώσει ακόμα έντεκα χτυπήματα πάνω στη γωνία εκείνου του τοίχου, δίπλα στον οποίο αμέσως μετά σωριάστηκε το σώμα του, ντυμένο με όλα του τα ελαττώματα, κολυμπώντας μέσα στο αίμα του, συνοδευόμενο από κομμάτια του εγκεφάλου και του κρανίου του. Δεν είχε αφήσει κανένα σημείωμα, δεν είχε προειδοποιήσει κανέναν. Δε χρειαζόταν. Όλοι ήξεραν ότι πάλευε να ξεφύγει από κάτι.
Είχε, όμως, ελευθερωθεί;
Τα δύο πρώτα χτυπήματα ήταν το σημείο μέχρι το οποίο πήγαν όλα σύμφωνα με το σχέδιο του. Μετά το δεύτερο χτύπημα συνέχισε να μη νιώθει πόνο, αλλά μια γλυκιά ζαλάδα, μιαν απόκοσμη μέθη, μια μικρή νιρβάνα. Τα μάτια του είχαν θολώσει και κάθε ίχνος λογικής είχε εξατμιστεί από μέσα τους. Παράνοια και θυμός. Αλλοφροσύνη και απόγνωση. Αυτά είχαν μείνει. Αυτά τον κρατούσαν ζωντανό με ορθάνοιχτο κρανίο και πολλά λίτρα αίματος σκορπισμένα παντού. Αυτά τον αποτελούσαν πλέον. Και έπρεπε να τραφούν με εκείνη τη γλυκιά αίσθηση χασίματος.
Κατάφερε να ολοκληρώσει ακόμα έντεκα χτυπήματα πάνω στη γωνία εκείνου του τοίχου, δίπλα στον οποίο αμέσως μετά σωριάστηκε το σώμα του, ντυμένο με όλα του τα ελαττώματα, κολυμπώντας μέσα στο αίμα του, συνοδευόμενο από κομμάτια του εγκεφάλου και του κρανίου του. Δεν είχε αφήσει κανένα σημείωμα, δεν είχε προειδοποιήσει κανέναν. Δε χρειαζόταν. Όλοι ήξεραν ότι πάλευε να ξεφύγει από κάτι.
Είχε, όμως, ελευθερωθεί;
↧
Ντρέπομαι
Κάποτε συμβαίνει κάτι στη ζωή σου -μικρό ή μεγάλο, δεν έχει σημασία- που σε κάνει να ντρέπεσαι και να το κουβαλάς βάρος μέσα σου για αρκετές μέρες. Και κάποτε δεν ξέρεις πώς να αποβάλεις αυτό το βάρος, να ξεφύγεις από τη μνήμη που ταλαιπωρεί το νου σου, να ξεπεράσεις το συμβάν που σε έκανε να ντραπείς τόσο. Μια τέτοια κατάσταση μου έτυχε προχτές και δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ. Αποφάσισα, λοιπόν, να το μοιραστώ μαζί σας. Με πάρα πολλούς από εσάς γνωριζόμαστε προσωπικά, οπότε δεν είναι το ότι θα το μοιραστώ με ξένους που ελπίζω να αποβεί καθαρτήριο, αλλά το ότι θα το ομολογήσω δημόσια, θα εκτεθώ σε οποιονδήποτε τύχει να διαβάσει αυτό το κείμενο και θα αφεθώ στην κρίση αυτού του οποιουδήποτε.
Ντρέπομαι, λοιπόν.
Προχτές το μεσημέρι στη δουλειά έφαγα σαλάτα caesar's.
Δεν είναι γι' αυτό που ντρέπομαι όμως.
Προχτές το μεσημέρι στη δουλειά έφαγα σαλάτα caesar's κερασμένη από μια συνάδελφο.
Ούτε γι' αυτό ντρέπομαι όμως.
Προχτές το μεσημέρι στη δουλειά έφαγα σαλάτα caesar's κερασμένη από μια συνάδελφο, την οποία κέρδισα σε στοίχημα, στο οποίο η ίδια με προκάλεσε.
Δε ντρέπομαι ούτε γι' αυτό όμως.
Γιατί ντρέπομαι, λοιπόν;
Προχτές το πρωί μιλούσαμε με τη συγκεκριμένη συνάδελφο. Μου έλεγε ότι είχε κάνει γυμναστική μετά από πολύ καιρό και ότι πιάστηκε σχεδόν παντού. Για να τονίσει τη σοβαρότητα της κατάστασης της, μου είπε κιόλας ότι έστειλε ένα μήνυμα σε μια ξαδέλφη της λέγοντας της -περίπου-: "υποφέρω, υποφέρω, υποφέρω πολύ, επιάστηκα και πονώ, δε μπορώ ούτε να βήξω, ούτε τα πόδια μου ν' ανοίξω - που λέει και η Αννούλα". Τη διέκοψα.
-Ποιά Αννούλα;
-Η Βίσση ρε!
-Εν η Βίσση που τραγουδά το "Υποφέρω";
-Ναι, χαλόου!!
-Να σου πω κάτι;
-Ναι.
-Ειλικρινά ντρέπομαι που το ξέρω τούτο και που θα φκει έτσι πράμα που το στόμα μου, αλλά εν η Βανδή που το τραγουδά.
-Χαχαχαχαχα, τι λαλείς γιε μου; Τον καιρό που άκουα εγώ Αννούλα, εσύ άκουες Μητροπάνο!
-Ξαναλαλώ σου, αν δεν ήμουν σίουρος, εν θα άφηνα να φκουν έτσι ονόματα που το στόμα μου!
-Χαχαχα, γιε μου πνάσε! Εν η Αννούλα που το τραγουδά! Υποφέρω, υποφέρω, υποφέεεεερω πολύυυυ..
-Σκάσε τζιαι εν εγώ που υποφέρω τωρά.
-Που τη φωνή μου ρε;
-Τζιαι που τη φωνή σου τζιαι που ξέρω ότι εν η Βανδή που το τραγουδά.
-Γιε μου, πάμε στοίχημα;
-Εννα χάσεις.
-Πάμε;
-Πάμε. Τι να βάλουμε;
-Φαΐ.
-Οκκέις.
Συνεχίσαμε και οι δύο τις δουλειές μας. Σε ανύποπτο χρόνο πήγα αμίλητος στο γραφείο της. Επιασα το mouse από το χέρι της, άνοιξα τον Chrome και έκανα search "Υποφέρω στίχοι" ενώ εκείνη χασκογελούσε με την επικείμενη ήττα μου. Άνοιξαν τα αποτελέσματα του Google. Το ύφος της ανεκτίμητο. Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία.
Η ντροπή, ντροπή όμως!
↧
↧
Δημήτρης Μητροπάνος - Ξεχάστηκα
Όσα κι αν πάρω, δε θα ρεφάρω
είσαι βαρύ κι ασήκωτο τσιγάρο
κι όσο καπνίζω, σε συνηθίζω
μα με πειράζει μοναχά που δε σ’ ορίζω
Τραγούδαγα στις λαϊκές
τα Σάββατα τις Κυριακές
απ’ τις αγάπες που θυμάμαι κάηκα..
Λόγια που λέγαν "σ’ αγαπώ"
είπα ξανά πως δε θα πω,
μα όταν με πήρες αγκαλιά ξεχάστηκα..
Μ’ ένα φιλί σου μου είπες κοιμήσου,
δεν την κατάλαβα ποτέ τη λογική σου..
Έπεσα κάτω κι έπιασα πάτο
κι είν’ η ζωή μου κι η ψυχή μου άνω κάτω..
Τραγούδαγα στις λαϊκές
τα Σάββατα τις Κυριακές
απ’ τις αγάπες που θυμάμαι κάηκα..
Λόγια που λέγαν "σ’ αγαπώ"
είπα ξανά πως δε θα πω,
μα όταν με πήρες αγκαλιά ξεχάστηκα..
Λόγια που λέγαν "σ’ αγαπώ"
είπα ξανά πως δε θα πω,
μα όταν με πήρες αγκαλιά ξεχάστηκα..
[Του έρωτα και της φυγής - 1998]
[Στίχοι, Μουσική: Γιώργος Μουκίδης]
↧
Πάρε μέρος στο πρώτο συλλογικό βιβλίο της κυπριακής μπλογκόσφαιρας!
Ο misharos είχε μια πολύ ωραία και ενδιαφέρουσα ιδέα και δε μπορούσα παρά να προσφερθώ να βοηθήσω όταν μου το ζήτησε. Θα φτιάξουμε το πρώτο βιβλίο που θα αποτελείται αποκλειστικά από κείμενα των κυπρίων bloggers και θέλουμε τις συμμετοχές του καθενός από εσάς! Εκτός από τη συμμετοχή, θα βοηθούσε και η διάδοση της ιδέας για να έχουμε όσο περισσότερο και καλύτερο υλικό γίνεται!
Αντιγράφω από το blog του όπως τα εξήγησε και ο ίδιος:
Με απλά λόγια δηλαδή:
Μαζέψετε τα 3 κείμενα σας που θέλετε να μπουν σε ένα συλλογικό βιβλίο (φροντίστε να μεν ξεπερνούν ούλλα μαζί τες 3000 λέξεις) ή ετοιμάστε καινούργια τζιαι στείλτε μας τα για να τα ετοιμάσουμε για το βιβλίο. Ετοιμάστε τζιαι μια σύντομη περιγραφή του εαυτού σας τζιαι του blog σας μέσα σε 150 λέξεις αν θέλετε τζιαι βάρτε την μαζί. Ταυτόχρονα όμως, προωθήστε την ιδέα για να το μάθουν όσοι παραπάνω bloggers γίνεται τζιαι να έχουμε μεγάλη συμμετοχή. Μεν αντραπείτε τζιαι μεν εύρετε δικαιολογίες: ούλλοι έχουμε κάτι δικό μας στο blog που θεωρούμεν ότι του αξίζει κάτι παραπάνω. Ορίστε μια καλή ευκαιρία για να γίνει μια αρχή!
Περιμένουμε ερωτήσεις, απορίες, διευκρινίσεις, προώθηση και φυσικά τις συμμετοχές όλων!
Αντιγράφω από το blog του όπως τα εξήγησε και ο ίδιος:
Πριν ένα μήνα η Πρασινάδα επαρουσίασεν την ιδέα που η ίδια, ο TwistedTool και γω είχαμε συζητήσει για τη δημιουργία ενός διαδικτυακού μπλογκερικού βιβλίου, μιας συλλογής δηλαδή που διάφορα κείμενα που εμάς τους ίδιους τους μπλόγκερς.
Το αν θα υλοποιηθεί ή όχι εξαρτάται που τον καθένα σας. Ερίξαμεν την ιδέα, άρεσε στους περισσότερους τζιαι τωρά μένει να στείλετε τα κείμενα σας όσοι θέλετε να είσαστε μέρος αυτού του συλλογικού βιβλίου. Ευελπιστώ ότι θα έσιει θετική τζιαι αρκετή ανταπόκριση :)
Τι εν τούτο που αθυμηθήκετε πάλε;
Μια προσπάθεια να αναδείξουμε τη δύναμη του κυπριακού blogging, τις διάφορες πτυχές του, από χιουμοριστικές μέχρι σοβαρές, από κουτσομπολιό μέχρι φιλοσοφικούς στοχασμούς. Όλα μέσα από προσωπικά βιώματα. Θα εκδοθεί σε ebook και στο μέλλον μπορεί σε κανονικό βιβλίο. Εν σημαντικό να υπάρχουν όσο πιο πολλές συμμετοχές, τζιαι εν καλό για τον καθένα να συμμετέχει.
Ποιος μπορεί να συμμετέχει;
Οποιοσδήποτε είναι ή ήταν μέρος της κυπριακής μπλογκόσφαιρας.
Σε ποια γλώσσα μπορόυν να είναι γραμμένα τα κείμενα;
Στην κυπριακή διάλεκτο, στη δημοτική ελληνική και στην αγγλική.
Πόσα κείμενα μπορώ να στείλω;
Το όριο είναι 3 κείμενα, τα οποία συνολικά να μη ξεπερνούν κατά πολύ τις 3000 λέξεις.
Μέχρι πότε μπορούμε να στείλουμε τα κείμενα;
Από σήμερα, 26 Ιουνίου, μέχρι την 21η Ιουλίου.
Τι είδους κείμενα μπορούμε να στείλουμε;
Ο,τιδήποτε. Διηγήματα, ποιήματα, τσιατιστά, μαντινάδες, χαικού, κουβέντες του καφενέ…
Μπορείτε να στείλετε κείμενα που ήδη έχετε γράψει, ή να γράψετε καινούρια.
Υπάρχει κάποιος περιορισμός ως προς το περιεχόμενο;
Κανένας μη λογικός περιορισμός. Είναι δεδομένο ότι δεν επιτρέπονται κείμενα με υβριστικό, προκλητικό και εξτρεμιστικό περιεχόμενο.
Κανένα βιογραφικό παίζει;
Μπλογκογραφικό καλύτερα. Όποιος θέλει μπορεί να στείλει το μπλοκογραφικό του, μέχρι 150 λέξεις. Πότε άρχισε να γράφει, γιατί γράφει, για ποια πράγματα γράφει συνήθως κλπ
Αν έχετε οποιεσδήποτε απορίες για οδηγίες μπορείτε να στείλετε email στο odos.vivliou@gmail.com :)
Όποιος θέλει μπορεί να το προωθήσει μέσα τζιαι που το δικόν του μπλογκ!
Με απλά λόγια δηλαδή:
Μαζέψετε τα 3 κείμενα σας που θέλετε να μπουν σε ένα συλλογικό βιβλίο (φροντίστε να μεν ξεπερνούν ούλλα μαζί τες 3000 λέξεις) ή ετοιμάστε καινούργια τζιαι στείλτε μας τα για να τα ετοιμάσουμε για το βιβλίο. Ετοιμάστε τζιαι μια σύντομη περιγραφή του εαυτού σας τζιαι του blog σας μέσα σε 150 λέξεις αν θέλετε τζιαι βάρτε την μαζί. Ταυτόχρονα όμως, προωθήστε την ιδέα για να το μάθουν όσοι παραπάνω bloggers γίνεται τζιαι να έχουμε μεγάλη συμμετοχή. Μεν αντραπείτε τζιαι μεν εύρετε δικαιολογίες: ούλλοι έχουμε κάτι δικό μας στο blog που θεωρούμεν ότι του αξίζει κάτι παραπάνω. Ορίστε μια καλή ευκαιρία για να γίνει μια αρχή!
Περιμένουμε ερωτήσεις, απορίες, διευκρινίσεις, προώθηση και φυσικά τις συμμετοχές όλων!
↧
Meet Rubens!
Την προπερασμένη Κυριακή είπαμε να πάμε για φωτογραφίες στο τέμενος Χαλά Σουλτάν στη Λάρνακα, αλλά το μόνο που κατάφερα να φωτογραφίσω ήταν τούτο το καττούι που μου έκαμνε νάζια τζιαι είshεν μαγικά ματάκια. Στο τέλος υιοθέτησα το τζιαι τωρά ζούμε μαζί!
Στην αρχή ενομίζαμε πως ήταν θηλυκό τζιαι η Έλι επρότεινε να την ονομάζαμε Ruby, λόγω του χρώματος. Όταν το επήραμε στο γιατρό όμως, είπε μας πως ήταν αρσενικός. Έτσι εβαφτίσαμεν τον Rubens: και σχετικό με το Ruby αλλά και το όνομα ενός μεγάλου ζωγράφου της Μπαρόκ εποχής και ειδώλου του αγαπημένου μου Rembrandt.
Οι πιο κάτω φωτογραφίες εν που τη μέρα που τον εσυνάντησα. Όταν εύρω χρόνο θα του φκάλω και φωτογραφίες δαμαί που τον έχω και θα δείτε. Εννοείται ότι η αγάπη για το Βλάκα εν εμειώθηκε..
Δείτε τζιαι πείτε μου αν δεν εν ερωτεύσιμον τούντο πλασματούιν!
↧
Would you?
Τον τελευταίο καιρό απέχω που το blogging τζιαι κοστίζει μου, νιώθω ότι κάτι μου λείπει, αλλά παράλληλα γεμίζω σε άλλα θέματα. Σκέφτομαι σας όμως τζιαι όποτε μπορώ κάμνω το γυρό μου. Τζιαι ετοιμάζω πράματα. Μπορεί να εξελίσσονται αργά, αλλά εν τζιαμαί τζιαι δημιουργούνται σιγά σιγά. Εν μες το νου μου τζιαι δουλεύκουνται. Σήμερα θέλω σας για θκυο πράματα:
Πρώτα να σας υπενθυμίσω για το πρώτο συλλογικό βιβλίο των Κυπρίων bloggers. Ούλλοι έχουμε κάτι για το βιβλίο, ταράξετε τα κωλούθκια σας τζιαι στείλετε συμμετοχές. Εν έχουμε να χάσουμε τίποτε!
Τζιαι δεύτερα, κάτι πιο προσωπικό. Σκέφτομαι να κανονίσω μια νύχτα κάθε εφτομάδα να παίζω μουσική σε ένα καφέ-barάκι-χαλαρή φασούα ενός φίλου στο Δάλι. Εννα έρκετουν κάποιος που εσάς; Για να ξέρω πόσο να στηριχτώ πάνω σας!
Είμαι δαμαί κατάυρα, μεν με πεθυμάτε :)
↧
↧
Επίσημο τέλος για τον Blue-WhiteGT : 1η Αυγούστου 2013
Μόλις πήρα το μήνυμα στα εισερχόμενα μου. Έλεγξα την ημερομηνία, αλλά δεν είμαστε καθόλου κοντά σε πρωταπριλιά. Ο καλύτερος ελληνικός tracker κλείνει επίσημα την πρώτη του Αυγούστου που μας έρχεται.
Τεράστιες ευχαριστίες σε ΟΛΟΥΣ όσους αγάπησαν αυτόν τον tracker. Προσωπικά κρατώ τη μικρή ελπίδα αναγέννησης που δίνει το μήνυμα της Δ.Ο.
![]()
Τεράστιες ευχαριστίες σε ΟΛΟΥΣ όσους αγάπησαν αυτόν τον tracker. Προσωπικά κρατώ τη μικρή ελπίδα αναγέννησης που δίνει το μήνυμα της Δ.Ο.
↧
Happy Birthday To Me!
↧
Αγανακτισμένοι των δρόμων, ας ενωθούμε
Ου γαμώ το, εν ζωντανός!
Ναι, είμαι. Τζιαι μεν λαλείς ψέματα, εν με πεθύμησες τόσο πολλά!
Έχω μιαν ιδέα τζιαι είπα να περάσω να τη μοιραστώ με την υπόλοιπη κυπριακή blogόσφαιρα για να δω απόψεις τζιαι αν υπάρχει διάθεση να γίνει κάτι.
Κάθε μέρα βρίσκω τον εαυτό μου την ώρα που οδηγά να έshει μιαν πολλά συγκεκριμένη ευχή/φαντασίωση/ανάγκη. Θέλω να έχω έναν αυτοκίνητο κατασκευασμένο από άφθαρτα υλικά, αλλά που να φαίνεται απολύτως φυσιολογικό εξωτερικά. Τζιαι κάθε φορά που θωρώ ένα μαλάκα ή μιαν αμπάλατη οδηγό, να παίρνω φόρα τζιαι να διώ πάνω τους, να τους την καθίσκω που πίσω, να τους σύρνω που το γκρεμό, να τους σπρώχνω πάνω σε τοίχους τζιαι κιγκλιδώματα, πέρκει απαλλαγούμεν που τους οδηγούς της κακιάς ώρας. Αλλά επειδή τούτο που τη μιαν εν πολλά μακάβριο τζιαι κάμνει με να φαίνομαι κακός άνθρωπος (τι εννοείς είμαι;) τζιαι που την άλλη εν πολλά δύσκολο τζιαι ακριβό να γίνει, ηύρα μιαν αναίμακτη και πιο πολιτισμένη εναλλακτική.
Όσοι οδηγείτε συχνά όπως εγώ, αλλά κυρίως όσοι εν η δουλειά σας να κυκλοφορείτε μες τους δρόμους, βλέπετε καθημερινά καταστάσεις που σας σπάζουν τα νεύρα τζιαι κάμνουν σας να αγανακτείτε. Κάποιος παρκάρει σαν το γαούρι πάνω σε πεζοδρόμια ή χώρους στάθμευσης αναπηρικών οχημάτων, κάποια κρατά τη μεσαία λωρίδα στο χάι-γουέι τζιαι πάει με 90 χιλιόμετρα τζιαι εν παίρνει χαπάριν ότι την προσπερνούν που δεξιά τζιαι αριστερά, κάποιος μιλά στο κινητό, θκιαβάζει εφημερίδα τζιαι παίζει ping pong την ώρα που πάει να προσπεράσει χωρίς να δει το καθρεφτούιν του, ο άλλος στρίφκει χωρίς να δείξει τζιαι μόλις που εν του την έμπηξες τζιαι να φταίεις τζιόλας.. You get the picture.
Η ιδέα μου είναι ένα blog. Το όνομα του εν το σκέφτηκα ακόμα, μπορείτε να προτείνετε ελεύθερα!
Στο blog θα υπάρχουν κάποια άτομα σαν υπεύθυνοι, οι οποίοι θα το διαχειρίζονται. Θα υπάρχει ένα email επικοινωνίας, στο οποίο θα μπορεί οποιοσδήποτε να στείλει την περίπτωση που τον έφκαλε που τα ρούχα του τζιαι οι διαχειριστές θα αναλαμβάνουν τη δημοσίευση της.
Η κάθε περίπτωση θα είναι κι ένα ξεχωριστό post.
Ο τίτλος του post θα είναι ο αριθμός εγγραφής του οχήματος και η βλακεία που έκαμε μαζί με την ημερομηνία που συνέβη το γεγονός. Θα έχουμε κωδικοποιήσει τες βλακείες για ευκολία.
Παράδειγμα τίτλου:ΑΑΑ111 - Αχαπαρίαση στη μεσαία λωρίδα του χάι-γουέι - 33/7/13
Το post δεν πρέπει να έχει υποχρεωτικά κείμενο, αλλά αν υπάρχει, μπορεί να περιέχει επιπλέον πληροφορίες όπως μάρκα οχήματος, μοντέλο, αν οδηγούσε άντρας, γυναίκα, γέρος, κοριτσάκι, ρινόκερος κ.λπ.
Παράδειγμα κειμένου: BMW 650 άσπρη, ο οδηγός έμεινε στη μεσαία λωρίδα από το ΓΣΠ μέχρι την έξοδο του Πέρα Χωριού. Του έπαιξα πουρού, αλλά αυτός απλά ξισταύλισε λίγο και με αγνόησε επιδεικτικά.
Στο τέλος, το post πρέπει να έχει tags. Στα tags θα μπαίνει ο αριθμός εγγραφής του οχήματος, ούτως ώστε όταν και αν μαζευτούν πολλά posts να μπορεί κάποιος, πατώντας πάνω στο tag συγκεκριμένου οχήματος, να δει πόσες καταχωρήσεις είχε το συγκεκριμένο όχημα στο blog μας μέχρι τη συγκεκριμένη στιγμή. Στα tags μπορεί επίσης να μπει κωδικοποιημένη η βλακεία του οδηγού.
Παράδειγμα tags: AAA111, μεσαία-λωρίδα.
Τούτη ήταν η ιδέα μου. Τι νομίζετε εσείς (όσοι διαβάζετε ακόμα, that is); Εισηγήσεις, υποδείξεις, διορθώσεις, παρατηρήσεις, ξιτιμαshιές δεκτές!
↧
Για δυνατούς (;) λύτες
Από το Γενάρη που πήρα το HTC One X+ είχα ως ήχο μηνυμάτων μια τσιριχτή φωνή που έλεγε "Ni!".
Προχτές άλλαξα τον ήχο με την ίδια τσιριχτή φωνή να λέει "Ekki-Ekki-Ekki-Ekki-PTANG. Zoom-Boing. Z'nourrwringmm.." και στο βάθος να ακούγεται ένα μικροσκοπικό "ni!".
Νιώθω περήφανος και mindfucked επειδή δεν το επιδίωξα σχεδόν καθόλου.
Find the context. The prize is............... A SHRUBBERY!
↧
↧
Translating the signs
Εντάξει ρε Σύμπαν, εννα σου κάμω το χαττίριν σιόρ!
Έshει που τη μέραν που σας είπα (σε όσους εμπήκαν στον κόπο να ασχοληθούν that is) για την ιδέα μου περί του blog για τους άθλιους κυπρίους οδηγούς, που ο Σύμπανς στέλλει μου βροχήν σημάθκια.
Πριν θκυο μέρες ένας ηλίθιος επάρκαρεν απέναντι που τη δουλειά μου κάθετα σε χώρο στάθμευσης με διαχωριστικές γραμμές. Έπιασεν 3 χώρους με το αυτοκίνητον του. Είπα του ότι ήταν καθυστερημένος τζιαι αμπάλατος. Εν άκουσεν διότι εγώ ήμουν δουλειά τζιαι τζείνος στον απέναντι δρόμο.
Προψές ήμουν σε σταυροδρόμι. Ήταν να πάω ίσια. Απέναντι ήταν σταματημένος ένας. Εν ένεψεν, εν ένεψα. Εξεκίνησα να πάω ίσια, εξεκίνησεν να πάει δεξιά (αριστερά μου). Μισό μέτρο μας εχώρισεν. Είπα του για τη μάνα του τζιαι εσυνέχισα.
Εχτές το πρωί επήαιννα δουλειά. Μπροστά μου μια με Range Rover. Επήαιννεν με 4 χιλιόμετρα την ώρα μες τη Λεμεσού. Εμίλαν στο κινητό. Έπαιξα της πουρούν, εδίκλισεν που το καθρεφτούιν της, έκαμα της την κίνηση του "μιλώ στο κινητό" τζιαι λλίες χειρονομίες, εσυνέχισεν να μιλά τζιαι εδίκλισεν μπροστά της. Επροσπέρασα την. Την ώρα που επέρνουν που δίπλα της εξανάπαιξα της πουρούν, εδεκάθκιασα την. Εσυνέχισεν να μιλά.
Εψές έρκουμουν που Λεμεσό. Στην Καλλιπόλεως, πριν τα φώτα τζιαμαί στο Πανεπιστήμιο εκόντευκα τους τζιαι εθώρουν ότι ήταν πράσινο για μένα. Πλησιάζοντας είδα ένα ταξί να ξεπροβάλλει δειλά δειλά στα φώτα που αριστερά -από Hilton- τζιαι να διά μέσα, στρίφκοντας αριστερά του, βάλλοντας με πίσω του. Λλία μέτρα παρακάτω αποφάσισεν να παρκάρει. Μες το δρόμο, μες τη λωρίδα μου. ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΑΨΕΙ ΤΟ ΔΕΙΚΤΗ ΤΟΥ. Εξιτίμασα τον. Έπαιζα του πουρούν για εκατόν μέτρα.
Φυσικά έπιασα τα νούμερα ούλλων τούτων! Έπιασα τα! Στο νου μου! Εθυμούμουν τα!! Αλλά επειδή είμαι εγώ, εξέχασα τα μετά.
Γι' αυτόν εξεκίνησα ήδη να στήνω το blog που σας είπα. Θα ανακοινώσω σύντομα τη διεύθυνση του. Μάλλον θα χρειαστώ βοήθεια, so αν ενδιαφέρεται κάποιος για να διαχειριζόμαστε μαζί τα posts, ας μου πει. Η επιλογή θα γίνει με βάση καθαρά υποκειμενικά κριτήρια.
Έshει που τη μέραν που σας είπα (σε όσους εμπήκαν στον κόπο να ασχοληθούν that is) για την ιδέα μου περί του blog για τους άθλιους κυπρίους οδηγούς, που ο Σύμπανς στέλλει μου βροχήν σημάθκια.
Πριν θκυο μέρες ένας ηλίθιος επάρκαρεν απέναντι που τη δουλειά μου κάθετα σε χώρο στάθμευσης με διαχωριστικές γραμμές. Έπιασεν 3 χώρους με το αυτοκίνητον του. Είπα του ότι ήταν καθυστερημένος τζιαι αμπάλατος. Εν άκουσεν διότι εγώ ήμουν δουλειά τζιαι τζείνος στον απέναντι δρόμο.
Προψές ήμουν σε σταυροδρόμι. Ήταν να πάω ίσια. Απέναντι ήταν σταματημένος ένας. Εν ένεψεν, εν ένεψα. Εξεκίνησα να πάω ίσια, εξεκίνησεν να πάει δεξιά (αριστερά μου). Μισό μέτρο μας εχώρισεν. Είπα του για τη μάνα του τζιαι εσυνέχισα.
Εχτές το πρωί επήαιννα δουλειά. Μπροστά μου μια με Range Rover. Επήαιννεν με 4 χιλιόμετρα την ώρα μες τη Λεμεσού. Εμίλαν στο κινητό. Έπαιξα της πουρούν, εδίκλισεν που το καθρεφτούιν της, έκαμα της την κίνηση του "μιλώ στο κινητό" τζιαι λλίες χειρονομίες, εσυνέχισεν να μιλά τζιαι εδίκλισεν μπροστά της. Επροσπέρασα την. Την ώρα που επέρνουν που δίπλα της εξανάπαιξα της πουρούν, εδεκάθκιασα την. Εσυνέχισεν να μιλά.
Εψές έρκουμουν που Λεμεσό. Στην Καλλιπόλεως, πριν τα φώτα τζιαμαί στο Πανεπιστήμιο εκόντευκα τους τζιαι εθώρουν ότι ήταν πράσινο για μένα. Πλησιάζοντας είδα ένα ταξί να ξεπροβάλλει δειλά δειλά στα φώτα που αριστερά -από Hilton- τζιαι να διά μέσα, στρίφκοντας αριστερά του, βάλλοντας με πίσω του. Λλία μέτρα παρακάτω αποφάσισεν να παρκάρει. Μες το δρόμο, μες τη λωρίδα μου. ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΑΨΕΙ ΤΟ ΔΕΙΚΤΗ ΤΟΥ. Εξιτίμασα τον. Έπαιζα του πουρούν για εκατόν μέτρα.
Φυσικά έπιασα τα νούμερα ούλλων τούτων! Έπιασα τα! Στο νου μου! Εθυμούμουν τα!! Αλλά επειδή είμαι εγώ, εξέχασα τα μετά.
Γι' αυτόν εξεκίνησα ήδη να στήνω το blog που σας είπα. Θα ανακοινώσω σύντομα τη διεύθυνση του. Μάλλον θα χρειαστώ βοήθεια, so αν ενδιαφέρεται κάποιος για να διαχειριζόμαστε μαζί τα posts, ας μου πει. Η επιλογή θα γίνει με βάση καθαρά υποκειμενικά κριτήρια.
↧
Ιδανικό σαββατιάτικο* πρωινό
μικρό δωμάτιο
κατεβασμένο shutter στο παράθυρο
κλειδωμένη πόρτα
κλιματιστικό
εικοσιπέντε βαθμοί Κελσίου
ξύπνημα
γυμνός
άνετο κρεβάτι
βολικό μαξιλάρι
απαλό σεντόνι
ανάσκελα
mp3 player
headphones
Pink Floyd
The Wall
disc 2
track #5
Comfortably Numb
κλειστά μάτια
χαλάρωση μυών
ήρεμες εισπνοές
ήρεμες εκπνοές
PLAY
εναλλακτικά:
ξύπνημα με το κορίτσι που αγαπάς στην αγκαλιά σου
*οποιοδήποτε
↧
Διαπίστωσις [7]
Το να ακολουθείς τον κανόνα "μην κάνεις εκείνο που δε θέλεις να σου κάνουν" κάνει τα πράγματα πολύ απλά. Γαμημένα δύσκολα, αλλά απλά.
↧
Χαμογέλα
↧
↧
Twisted Photography : Huge Moon
Τις τελευταίες μέρες κουβαλούσα συνέχεια μαζί μου την camera, αλλά δεν κατάφερα να βγάλω κάποια αξιοσημείωτη φωτογραφία. Δεν είχα και αρκετή έμπνευση, για να είμαι ειλικρινής. Οι long exposures από το Πάρκο Παλιάτσοπου έβαλα στο tumblrήταν χωρίς τρίποδα, παρόλο που τον είχα μαζί μου.
Ψες όμως οι συνθήκες ήταν κατάλληλες και κατάφερα να βγάλω κάποιες αξιοπρεπείς φωτογραφίες του φεγγαριού κοντά σε φώτα των δρόμων, ούτως ώστε να φαίνεται το μέγεθος του σε σχέση μαζί τους.
Η φωτογραφία που ακολουθεί είναι η καλύτερη από αυτές. Στην οθόνη της cameraς φαινόταν καλύτερη, όμως στην οθόνη του υπολογιστή εμφανίστηκαν κάποια μειονεκτήματα της. Μετά από κάποια επεξεργασία, κατάφερα να έχω το αποτέλεσμα που ήθελα και να είμαι περήφανος για ολόκληρη τη διαδικασία από τη στιγμή της φωτογράφισης μέχρι τη στιγμή της δημοσίευσης.
[click για πλήρες μέγεθος]
 |
| Αγία Βαρβάρα, 12.09.2013 [Canon EOS600D, EF 75-300mm @ 210mm, 2s, f/16, ISO 100] |
↧
Twisted Photography : Full Moon [21.08.2013]
Στις 21 Αυγούστου είχε πανσέληνο και αποφάσισα να δοκιμάσω την τύχη μου για λίγες φωτογραφίες από την παραλία στην Ορόκλινη (που δεν ξέρω αν ονομάζεται και ΚΟΤ, αλλά εγώ έτσι την αποκαλώ). Οι φωτογραφίες δε με ικανοποίησαν πλήρως, αλλά ήταν καλή η όλη εμπειρία. Ευτυχώς δούλεψα αρκετά το bracketing και είχα τη δυνατότητα μετά να κάμω προσπάθειες για HDR. Τα αποτελέσματα δεν είναι ιδανικά, αλλά θεωρώ πως είναι παρουσιάσιμα.
Σημειωτέον: τη στιγμή που το φεγγάρι ξεκινά να ξεπροβάλλει από την επιφάνεια της θάλασσας μέσα σε όλη την ησυχία, η αίσθηση είναι άκρως συνταρακτική. Ένιωθα πως ένας τεράστιος εχθρός ή κάτι τρομερά κολοσσιαίο εμφανιζόταν και ήμουν ανήμπορος να αντιδράσω. Υπέροχο συναίσθημα!
Πρώτα δύο απείραχτες (εκτός από το μέγεθος) φωτογραφίες:
Και μετά λίγες πειραγμένες. Με την πρώτη έπαιξα λίγο με exposure, vibrance, saturation και έκαμα λίγο κόψιμο/κόλλημα. Οι υπόλοιπες είναι οι προσπάθειες μου για HDR. Ξέρω ότι θέλω βελτίωση στο συγκεκριμένο θέμα. Σιγά σιγά!
Ευχαριστίες στην Αντι μόκογια την ενθάρρυνση και την υπενθύμιση!
↧
Hidden Feature in Apple's iOS7 [?]
[click for full size]
C o n t e x t h e r e .
Τ ο t w i s t e d n e s s . c o m δ ε φ έ ρ ε ι ε υ θ ύ ν η α ν ε ί σ α ι η λ ί θ ι ο ς / α .
↧